Ένα γεγονός,που ίσως γίνει και ο δικός σας μεγαλύτερος εφιάλτης..

Έχετε νιώσει ποτέ στον ύπνο σας πως μια σκιά σας πλησιάζει από άγνωστη προέλευση, σας ακινητοποιεί και σας παίρνει την ψυχή; Νιώσατε τον τρόμο, σαν να βρίσκεστε σε πλήρη παράλυση - αβοήθητος - χωρίς καμία ελπίδα για άμυνα; Τι συμβαίνει όταν κοιμόμαστε και ποια άγνωστα πλάσματα-οντότητες μας περιβάλλουν, χορεύοντας τριγύρω μας ενώ εμείς αγνοούμε παντελώς την μορφή και τις προθέσεις τους;

Πρόκειται για τον κόσμο των σκιών. Έναν κόσμο άυλο και παράλληλο, όπου κατοικεί η γριά μόρα και ο βραχνάς. Για το μυστήριο αυτό έχουν ερευνήσει πολλοί μελετητές του μεταφυσικού.
Μεταξύ αυτών ήταν ο Γιώργος Μπαλάνος ο οποίος μάλιστα το αναφέρει σαν «έρπουσα σκιά». Υπάρχει ωστόσο μια επιστημονική εξήγηση του φαινομένου ή πρόκειται για ένα μεταφυσικό (μετά-την φύση) γεγονός; Τι λένε στις προσωπικές τους μαρτυρίες άτομα που έζησαν τον εφιάλτη της «σκιάς» / της «μόρας» και πως το αντιμετώπισαν;

Ο Τζόναθαν Μπράιτ, έχει ερευνήσει διεξοδικά το θέμα της Μόρας. Μιλώντας,αποκαλύπτει τα στοιχεία των ερευνών του και τα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει.

"Ποια είναι η γριά Μόρα;"

"Το φαινόμενο της Μόρας είναι γνωστό από την παράδοση περισσότερο. Είναι κάτι συνηθισμένο και παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Μόρα είναι το φαινόμενο κατά το οποίο κυρίως όταν ήμαστε ξαπλωμένοι και σε χαλάρωση την ώρα του ύπνου ή σε υπναγωγικά στάδια, νοιώθουμε μια επίθεση από κάτι ξένο να μας πλακώνει, να μην μας επιτρέπει να αναπνεύσουμε και συχνά αυτό συνοδεύεται από οπτασίες από μορφές σκοτεινές, σκιώδεις. Αυτό είναι που έχει μείνει και στην παράδοση να λέμε σαν Μόρα ή Βραχνά. Είναι το αντίστοιχο του σαξονικού nightmare ενώ η μόρα η βαλκανική είναι το nightmare των άγγλων".

"Ένα πραγματικό φαινόμενο"

"Πραγματικό είναι με την έννοια του οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν αληθινό, εγώ θα το ονόμαζα πραγματικό. Η διάκριση του πραγματικού με το αληθινό για μένα είναι λεπτή και δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος αντιλαμβάνεται κάτι με τον Α ή με τον Β τρόπο, όσο με τα αν υπάρχει κάτι πραγματικά που να προκαλεί ένα ερέθισμα ώστε ο άλλος να το αντιληφθεί με κάποιο τρόπο. Η επιστήμη το εξετάζει και το διερευνά σαν φαινόμενο το οποίο μπορεί να προκαλείται από τον οργανισμό. Η παράδοση πάλι έχει τις δικές τις ερμηνείες -ότι πρόκειται για ένα πλάσμα το οποίο έρχεται και επιτίθεται. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Υπάρχουν διάφορες μορφές που παραδοσιακά μπορεί να παίρνει αυτό το φαινόμενο, όπως, η γριά ή ένα μικρό πλάσμα με ένα σκουφί. Τέτοιες καταγραφές έχουνε γίνει από τον Νικόλαο Πολίτη από τις αρχές του 20ου αιώνα, τέλη 19ου αιώνα. Υπάρχουν παραδόσεις και παραδοσιακές ρύσεις που αφορούν αυτό το πράγμα: λένε ότι «με πλάκωσε η Μόρα» ή «έβγαλα το Βραχνά» ".

"Μόρα - μια συμφωνία σιωπής;"

"Εκείνο που περιγράφει ένας άνθρωπος που έχει έρθει σε επαφή με την Μόρα είναι ένα βίωμα του. Συνήθως όμως αποφεύγει να το περιγράψει γιατί φοβάται. Είναι συνήθως κάτι που το καταπνίγει. Δεν είναι πολλές φορές που αυτός που βιώνει κάτι τέτοιο -χωρίς κάποιο έναυσμα- θα βγει να μιλήσει αριστερά και δεξιά. Παρόλα αυτά είναι πάρα πολύς ο κόσμος που το βιώνει. Σε μια στατιστική έρευνα που είχε κάνει ο Χάφορντ

πριν από 20 χρόνια, έδειξε ότι τουλάχιστον ένα 15% έχει αντίστοιχα βιώματα έστω και μία φορά στη ζωή του και αυτό είναι το βίωμα που μένει στον άνθρωπο και το οποίο θα περιέγραφε. Το βίωμα είναι αναμφισβήτητο. Δεν είναι ένα παραμυθάκι. Είναι βίωμα".

         

"Το βίωμα της Μόρας"

"Αυτό που βιώνει κανείς το αντιλαμβάνεται περισσότερο σαν αίσθηση ότι κάτι του επιτίθεται, κάτι τον πλακώνει, κάτι τον δυσκολεύει να αναπνεύσει. Και συχνά αυτό το κάτι το βλέπει κιόλας με πολύ συγκεκριμένες μορφές. Μορφές σκιώδεις που συνήθως θυμίζουν κάποιον σκοτεινό κουκουλοφόρο ή -ανάλογα πως την ερμηνεύει κανείς- σαν γυναικεία μορφή με κουκούλα, μαντίλα ή κάποιος τύπος με καπέλο άλλοτε ημίψηλο άλλοτε σε στυλ καουμπόικο.
Ουσιαστικά τη σιλουέτα βλέπουνε ή και κάποιο πλάσμα που είναι καθισμένο πάνω τους ή τους πιέζει. Είναι μεγάλη συζήτηση το αν αυτό είναι γέννημα του εγκεφάλου τους ή είναι κάτι το οποίο έρχεται πραγματικά πάνω τους εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα. Η εναλλακτική άποψη των ερευνητών είναι ότι πραγματικά αφορά κάποια άλλα πλάσματα τα οποία μπορεί να είναι οντότητες από κάποιες άλλες διαστάσεις, μπορεί να είναι κάποια δαιμονικά πλάσματα.
Από την άλλη πλευρά η άποψη της ψυχιατρικής, ψυχολογίας κάνει λόγο για παραίσθηση ουσιαστικά που προκαλείται για τον Α ή Β λόγο από κάποιον μηχανισμό στον άνθρωπο. Ωστόσο η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι υπάρχει ένα ερέθισμα εξωτερικό το οποίο επικοινωνεί και εσωτερικά με τον άνθρωπο και η μορφή που βλέπουμε δεν έχει τόση μεγάλη σημασία. Είναι απλά ένα μέσο που επικοινωνούμε με το περιβάλλον, και έτσι το αντιλαμβανόμαστε¨".

"Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται όταν βλέπουν την Μόρα"

"Οι περισσότερες μαρτυρίες λένε ότι η Μόρα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους σε απόλυτο σκοτάδι. Υπάρχουν και μαρτυρίες για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα στάδια. Βλέπουν αντίστοιχες μορφές σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Κατά κανόνα, σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες συμβαίνει την ώρα που είναι προς τα στάδια πριν και μετά από τον βαθύτερο ύπνο δηλαδή σε υπναγωγικό στάδιο το οποίο είναι ένα λεπτό χρονικό σημείο γιατί την ίδια στιγμή υπάρχει και η ζυγαριά μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου που αρχίζει και μετακινείται από τη μία και την άλλη μεριά. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια στιγμή που μπορεί να ανοίξει μία πύλη μέσα από την οποία μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο χωροχρόνο, ή μια άλλη διάσταση".

Πηγή

ΕΞΤΡΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ......ΟΥΑΟΥ!!

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ

Πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε “η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη”.
Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford’s Theatre της Ουάσινγκτον.
Σύμφωνα ωστόσο με τις μαρτυρίες, το πνεύμα του παραμένει αναστατωμένο, μπορούμε να υποθέσουμε εξαιτίας του ότι δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τα σχέδια που είχε αναλάβει.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.
Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.


IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ

Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.
Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.
Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.


ΟΙ ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ

Στην περιοχή του βενετσιάνικου κάστρου του Φραγκοκάστελου στη νότια Κρήτη μαρτυρείται το φαινόμενο της εμφάνισης του στρατού των Δροσουλιτών.
Εκατοντάδες Κρήτες πολεμιστές αντιτάχθηκαν στην επίθεση των τουρκικών στρατευμάτων του Μουσταφά Μπέη στις 18 Μαίου 1828.
Οι Τούρκοι στρατιώτες πολιόρκησαν στενά το κάστρο και στη μάχη που κράτησε εφτά μέρες οι περίπου εξακόσιοι υπερασπιστές του, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους Χατζημιχάλη Δαλιάνη, θανατώθηκαν. Ο Δαλιάνης, που επέλεξε να μείνει στο κάστρο αγνοώντας τις παροτρύνσεις του στρατού του, αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του στάλθηκε στον Πασά. Τα κόκαλα των πεσόντων λέγεται ότι σήμερα βρίσκονται κάτω από το στρώμα χώματος που αποτελεί το δάπεδο του κάστρου.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων της περιοχής, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, o επίδοξος παρατηρητής που είναι εφοδιασμένος με υπομονή και οξεία όραση, μπορεί να παρατηρήσει μια σκιώδη παράταξη να αφήνει τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Χαράλαμπου και να προχωρά κατά μήκος των τειχών του κάστρου. Πάνοπλοι στρατιώτες, ντυμένοι στα μαύρα, προχωρούν σε απλή παράταξη παράλληλα στην ομιχλώδη ακτή.
Το φαινόμενο διαδραματίζεται στο διάστημα μεταξύ 17 και 30 Μαίου
και δε διαρκεί πάνω από 10 λεπτά.
Ντόπιοι κρητικοί αποκαλύπτουν ένα επιπλέον βοηθητικό στοιχείο: το φαινόμενο συμβαίνει συνήθως λίγο πριν την ανατολή, πράγμα που εξηγεί γιατί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων διανυκτερεύει αυτό το διάστημα κοντά στο κάστρο, με την προσδοκία να παρακολουθήσει ιδίοις όμμασι την προέλαση των γενναίων ψυχών των μαχητών.
Από τη στιγμή της μέρας που προτιμούν να εμφανίζονται προέρχεται η ονομασία “Δροσουλίτες”(δρόσος, πρωινή υγρασία στην ατμόσφαιρα).
Κάποιες προσπάθειες για επιστημονική ερμηνεία του φαινομένου προτείνουν ότι μπορεί να προκαλείται από την αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων από στρατιώτες σε ώρα γυμνασίων στα παράλια της γειτονικής Αφρικής. Ωστόσο η τακτικότητα και η χρονική συνέπεια του γεγονότος αποκλείει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας σύμπτωσης.
Η ανάμνηση της θριαμβικής προέλασης των πολεμιστών σε μια παρέλαση θανάτου από αγάπη στην ελευθερία παίρνει υπόσταση στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης ακόμα και σήμερα και μπορεί να γίνει φανερή στα μάτια του αποφασισμένου επισκέπτη.



Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΩΝ ΜΠΕΛ

Η ιστορία ενός ενοχλητικού και σαρδόνιου φαντάσματος, που πήρε την ονομασία Μάγισσα των Μπελ, αρχίζει το 1817 στο Τενεσί, στο σπίτι που έμενε ο John και n Lious Bell με τα εννιά παιδιά τους.
Η Μάγισσα των Μπελ εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με φασαρία που θύμιζε πάλη σκυλιών, κλαγγή από αλυσίδες που σέρνονται στο πάτωμα και μυστηριώδεις ανθρώπινους ήχους όπως πνίξιμο και ρουφήγματα, aργότερα όμως επιδόθηκε σε πιο επικίνδυνα παιχνίδια. Ο δεκάχρονος Richard ξύπνησε μια νύχτα επειδή κάτι αόρατο του τραβούσε με βία τα μαλλιά ενώ η νεαρή Elizabeth που ήταν δώδεκα χρόνων δέχτηκε βαριά χαστούκια που άφησαν σημάδια στο πρόσωπό της.
Όταν άρχισαν οι επιθέσεις στα παιδιά η οικογένεια μίλησε στον J.Johnson, στενό φίλο και ευσεβή χριστιανό, που προσπάθησε να εξορκίσει τη Μάγισσα απευθυνόμενος σ’ αυτή σε βιβλική γλώσσα,ωστόσο η Μάγισσα δε φάνηκε να πτοείται.
Ένας γείτονας,ο William Porter, που έμεινε μια νύχτα στο στοιχειωμένο σπίτι ένιωσε κάποιον να του τραβά τα σκεπάσματα,τινάχτηκε και τα βρήκε τυλιγμένα σε μπόγο στη μια μεριά του κρεβατιού. Γράπωσε σφιχτά τον τυλιγμένο μπόγο και έτρεξε προς το αναμμένο τζάκι πιστεύοντας ότι αν τον πετούσε στη φωτιά η μάγισσα θα καταστρεφόταν. Όμως αναπάντεχα ο μπόγος έγινε ασήκωτα βαρύς και άρχισε να αναδίδει μια απεχθή οσμή και ο Porter αναγκάστηκε να βγει έξω στον αέρα. Όταν επέστρεψε, η Μάγισσα είχε φύγει.
Όταν ο Johnson και άλλοι γείτονες προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τη Μάγισσα το πλάσμα απάντησε με έναν αμυδρό συριγμό που εξελίχθηκε σε μια αδύναμη, ψιθυριστή φωνή, που γινόταν ολοένα δυνατότερη και που στο τέλος συνοδευόταν από τραχιές αντρικές και γυναικείες φωνές που εκστόμιζαν απειλές και ντόπια κουτσομπολιά.
Στη συνέχεια στην οικογένεια άρχισαν να παρουσιάζονται πολύ σοβαρές και οδυνηρές οργανικές αντιδράσεις. Η κοπέλα είχε απώλεια συνείδησης και λιποθυμίες και αποδείχθηκε ότι υπήρχαν βελόνες και καρφίτσες στο στομάχι της.
Ο John Bell τα πήγε ακόμα χειρότερα. Κάποια φορά η γλώσσα του πρήστηκε τόσο που δε μπορούσε να μιλήσει για ώρες.Τον έπιασαν βίαιοι και ανεξέλεγκτοι σπασμοί στο πρόσωπο και ήταν τόσο σοβαρή η κατάστασή του που αναγκάστηκε να πέσει στο κρεβάτι. Τελικά διέφυγε οριστικά από την επιθετική καταδίωξη της μάγισσας με το θάνατό του από δηλητηρίαση, για την οποία ενοχοποιήθηκε ένα φιαλίδιο με σκούρο υγρό άγνωστης προέλευσης.
Παρόλα αυτά η κακόβουλη μάγισσα δεν ήθελε να τον αφήσει να ησυχάσει ούτε στην κηδεία του όπου έκανε αισθητή την παρουσία της τραγουδώντας άσεμνα τραγούδια.
Μετά από αυτό το περιστατικό φαίνεται ότι η ιστορία έφτασε στο τέλος της.
Το στοιχειό πριν εξαφανισθεί τελείως υποσχέθηκε να γυρίσει σε εκατόν επτά χρόνια, ημερομηνία που συνέπιπτε με το 1935,που ευτυχώς όμως δε συνέβη τίποτε.
Πολλές ερμηνείες έχουν προταθεί για το φαινόμενο αυτό,ψυχαναλυτικές και παραψυχολογικές, ομως καμιά δεν το εξηγεί επαρκώς.
Πάντως, αν τύχει να συναντήσετε την αλλόκοτη και επικίνδυνη μάγισσα, σας προτείνουμε να φωνάξετε κάποιον ικανό εξορκιστή ή να μετακομίσετε.



ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΣΤΕΡΟΓΝΩΣΙΑΣ

Το καλοκαίρι του 1901 οι Αγγλίδες δασκάλες Έλινορ Ζουρντέν και Αν Μόμπερλι
αποφάσισαν να κάνουν μια περιήγηση στο ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήθελαν να επισκεφτούν το μικρό Τριανόν, χώρο φορτισμένο με ρομαντική χροιά, επειδή ο τελευταίος βασιλικός ένοικός του ήταν η άτυχη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.
Στη διασταύρωση τριών μονοπατιών οι δυο γυναίκες έπεσαν πάνω σε δύο σιωπηλούς άντρες με πράσινα πανωφόρια και τρίκοχα καπέλα που κρατούσαν καροτσάκια κηπουρικής.
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.
Καθώς αναρωτιούνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού.
Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων.
Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλλίες,τη 10η Αυγούστου,το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια ,φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.
Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαικό.
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλκού ζεύγους.
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το παρτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα……



ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που διαδίδονται για στοιχειωμένα σπίτια στον ελλαδικό χώρο συγκαταλέγεται η ιστορία του Διαμαντέικου σπιτιού στην περιοχή του Αχλαδόκαμπου.
Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι.
Πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρικόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες.
Το 1925 το σπίτι πουλήθηκε στην οικογένεια Σελλή.
Οι καινούριοι ένοικοι ένιωσαν δυσφορία και ανησυχία με τη διάχυτη αίσθηση εχθρότητας στην ατμόσφαιρα, με τους ανεπαίσθητους ήχους αργόσυρτων βημάτων και το απειλητικό συναίσθημα ότι κάποιος τους παρακολουθούσε.
Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση χειροτέρεψε, απότομοι υπόκωφοι κρότοι, πάταγοι και βουητά μυστηριώδους προέλευσης τάρασσαν τον ύπνο τους και τους ξυπνούσαν ξαφνικά τα βράδια.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αόρατα πλάσματα προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορους τρόπους, μανταλώνοντας τις πόρτες, αλλάζοντας θέση στα προσωπικά αντικείμενα, μισανοίγοντας τα πορτόφυλλα, ανάβοντας φώτα και προκαλώντας αλλόκοτες δαιμονικές λάμψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αυτά τα φαινόμενα δοκίμασαν γερά τα νεύρα των ενοίκων και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ιδιόμορφο σπίτι.
Οι επόμενοι κάτοικοι του αρχοντικού ήταν οι οικογένειες Διαμαντογιάννη και Δολίτση. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής κάποια από τα μέλη της οικογένειας βρήκαν ατυχή και ανεξήγητο θάνατο και κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σπίτι είναι καταραμένο.
Αρκετά χρόνια αργότερα,το 1945, μια παράξενα ηχηρή αστραπή πάνω από την οροφή του σπιτιού φαίνεται πως ήταν το τελευταίο σημάδι του περίεργου όντος το οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε αρκετή την αναστάτωση που προκάλεσε και από εκείνη τη μέρα εξαφανίστηκε μια και καλή από το κτίσμα.

10 ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ.....

Όλοι έχουμε μια εμπειρία από διάφορα συναίσθηματα και σκέψεις που βιώνουμε περιστασιακά. Μερικά πράγματα που λέμε ή κάνουμε, την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ξαναπεί ή ότι τα έχουμε ξανακάνει. Νιώθουμε ότι έχουμε ξαναζήσει τη στιγμή ή ότι γνωρίζουμε τι θα πει ο άλλος πριν το πει, και άλλα παρόμοια.
Ας δούμε τα 10 πιο παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν κάποιες στιγμές στο μυαλό μας!
1) Deja vu
Το Déjà vu είναι η εμπειρία του να έχετε βιώσει ή δει μια νέα κατάσταση στο παρελθόν. Να νιώσετε σαν το γεγονός να έχει ήδη συμβεί ή να επαναλαμβάνεται. Η εμπειρία συνήθως συνοδεύεται από μια έντονη αίσθηση οικειότητας και μια αίσθηση παραδοξότητας ή παραξενιάς. Η “προηγούμενη” εμπειρία συνήθως αποδίδεται σε ένα όνειρο, αλλά μερικές φορές υπάρχει μια σταθερή αίσθηση ότι έχει πραγματικά συμβεί στο παρελθόν.
2) Deja Vecu
Το Déjà vécu είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δοκιμάζουν όταν νομίζουν ότι βιώνουν το deja vu. Déjà vu είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν έχει δει κάτι πριν, ενώ déjà vécu είναι η εμπειρία του να έχει δει ένα γεγονός στο παρελθόν, αλλά με μεγάλη λεπτομέρεια, όπως το να αναγνωρίσει μυρωδιές και ήχους. Αυτό, επίσης, συνήθως συνοδεύεται από μια πολύ ισχυρή αίσθηση γνώσης για το τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.
3) Deja Visite
Το Déjà visite είναι μια λιγότερο κοινή εμπειρία και περιλαμβάνει μια παράξενη γνώση ενός νέου τόπου. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζετε την τοποθεσία γύρω σας (μια νέα πόλη ή ένα τοπίο) παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν την έχετε επισκεφτεί. Γνωρίζετε, δηλαδή, ότι είναι αδύνατο για σας να έχετε αυτή τη γνώση και όμως την έχετε.


4) Deja Senti
Το Déjà senti είναι το φαινόμενο του να έχεις ήδη νιώσει κάτι. Η φράση “αυτό το έχω ξανανιώσει” αποτυπώνει απόλυτα το Deja Senti. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο ένα ψυχικό φαινόμενο και σπάνια παραμένει στη μνήμη μας αργότερα. Αρκετοί επιληπτικοί ασθενείς βιώνουν συχνά το deja senti.
5) Jamais Vu
Το Jamais Vu περιγράφει μια γνώριμη κατάσταση την οποία δεν αναγνωρίζουμε. Συχνά θεωρείται ότι είναι το αντίθετο του déjà vu. Ο παρατηρητής δεν αναγνωρίζει την κατάσταση αν και είναι γνωστό ότι παρευρισκόταν σε αυτή. Όπως όταν ένα άτομο προς στιγμήν δεν αναγνωρίζει ένα πρόσωπο, μια λέξη, ή έναν τόπο παρά το γεγονός ότι στην ουσία τα γνωρίζει.
6) Presue Vu
Το Presque Vu είναι πολύ παρόμοιο με την αίσθηση στην “άκρη της γλώσσας”. Όταν κάποιος είναι έτοιμος να πει μια λέξη αλλά κολλάει το μυαλό του και δεν του βγαίνει.
7) L’esprit de l’escalier
L’esprit de l’escalier είναι όταν μας έρχεται μια ιδέα, μια έξυπνη σκέψη όταν είναι πολύ αργά. Είναι το γνωστό σε εμάς “κατόπιν εορτής”.
8 ) Capgras Delusion
Το Capgras Delusion είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο πιστεύει ότι ένας στενός φίλος ή ένα μέλος της οικογένειας του έχει αντικατασταθεί από ένα πανομοιότυπο και αναζητεί αυτόν που τον εξαπάτησε. Αυτή την αυταπάτη την συναντάμε σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
9) Fregoli Delusion
Το Fregoli Delusion είναι ένα σπάνιο φαινόμενο του εγκεφάλου στο οποίο ένα άτομο έχει την πεποίθηση ότι διαφορετικοί άνθρωποι είναι το ίδιο πρόσωπο σε ποικίλες μεταμφιέσεις. Συχνά συνδέεται με την παράνοια και την πεποίθηση ότι το άτομο που είναι μεταμφιεσμένο προσπαθεί να τους καταδιώξει.
10) Prosopagnosia
Η Prosopagnosia είναι ένα φαινόμενο στο οποίο ένα άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει πρόσωπα των ανθρώπων ή αντικειμένων που έπρέπει να γνωρίζει. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή είναι συνήθως σε θέση να χρησιμοποιούν άλλες αισθήσεις τους για να αναγνωρίσουν τα άτομα – όπως αρώματα ενός προσώπου, το σχήμα ή το στυλ των μαλλιών τους, τον ήχο της φωνής τους, ή ακόμα και το περπάτημα τους. Μια κλασική περίπτωση αυτής της διαταραχής παρουσιάστηκε σε ένα βιβλίο το 1998 που ονομάζεται “Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη σύζυγό του με ένα καπέλο».

ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!!!! ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ,ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΚΑΛΑ.!

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ:

1. Οι πιο νέοι γονείς στον κόσμο ήταν 8 και 9 ετών στην Κίνα το 1910.
2. Κάθε βασιλιάς που κοσμεί τα τραπουλόχαρτα, είναι μεγάλος ιστορικός βασιλιάς: ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΑ- Βασιλιάς Δαβίδ, ΚΟΥΠΕΣ- Καρλομάγνος, ΣΠΑΘΙΑ -Μέγας Αλέξανδρος ΚΑΡΟ- Ιούλιος Καίσαρας
3. 111.111.111 x 111.111.111 = 12.345.678.987..654.321
4. Το άγαλμα ενός ανθρώπου πάνω σε άλογο όπου το άλογο έχει και τα δυο μπροστινά του πόδια στον αέρα ,σημαίνει πως αυτός πέθανε στη μάχη. - Εάν το άλογο έχει το ένα μπροστινό πόδι στον αέρα ,τότε ο άνθρωπος πέθανε από τραύματα που υπέστη στην μάχη. - Εάν το άλογο έχει και τα 4 πόδια στη γη , τότε το άτομο είχε φυσικό θάνατο.
5. 'I am.' : Είναι η πιο σύντομη ολοκληρωμένη πρόταση στην Αγγλική γλώσσα.
6. Ερώτηση: Αν συλλαβίσεις στα αγγλικά τους αριθμούς, πότε θα βρεις για πρώτη φορά το γράμμα 'a' ? Aπάντηση: One thousand.
7. Ερώτηση: Tι κοινό έχουν , το αλεξίσφαιρο γιλέκο, ο υαλοκαθαριστήρας αυτοκινήτου , η έξοδος κινδύνου και οι εκτυπωτές laser ? Aπάντηση: Oλα έχουν επινοηθεί από γυναίκες.
8. Ερώτηση: Πιο είναι το μόνο φαγητό που δεν χαλάει? Aπάντηση: Το μέλι
9. Στα χρόνια του Shakespeare, τα στρώματα των κρεβατιών κατασκευάζονταν από σχοινιά. Όταν τραβούσαν τα σχοινιά ,έσφιγγε το στρώμα και έκανε το κρεβάτι σταθερό ,για ύπνο. Έτσι βγήκε η φράση 'goodnight, sleep tight'.
10. Στην Βαβυλώνα 4.000 χρόνια πίσω συνηθιζόταν για τον μήνα μετά τον γάμο ,ο πατέρας της νύφης να προσφέρει στον γαμπρό ένα <υδρόμελι> για να πίνει. Το υδρόμελι ήταν μπύρα με μέλι και επειδή το ημερολόγιο τότε βασιζόταν στην σελήνη (moon), ο μήνας αυτός ονομάστηκε h oneymoon.
11. Στην αρχαία Αγγλία κάποιος δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδί εκτός και αν είχε την συγκατάθεση του Βασιλιά (εξαιρούνταν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας). Όποιοι ήθελαν να αποκτήσουν παιδί, έπαιρναν την συγκατάθεση του Βασιλιά και έτσι τους δινόταν μια μεταλλική πλάκα που κρεμούσαν στην πόρτα τους όταν έκαναν σεξ. Η πλάκα έγραφε ότι διέπρατταν F.U.C.K. δηλαδή 'Fornication Under Consent of the King' (συνουσία υπό την συγκατάθεση του Βασιλιά)..
12.. Στη Σκοτία , ένα νέο παιχνίδι επινοήθηκε. Ο τίτλος του ήταν <<>> έτσι η λέξη GOLF εισήχθη στην Αγγλική γλώσσα.

-ΠΟΥ ΜΕΝΕΙς?-ΣΤΟΝ ΑΡΗ...ΕΣΥ???...!!!!!!!!

Ο άνθρωπος θα κατοικήσει τον Αρη μέχρι το 2046 προβλέπει ο Στίβεν Χόκινγκ..!!

 

 

 

 Κάθε μέρα ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες, ιδίως ερευνητές της NASA, δεν κρύβουν τις ιδέες τους για επαναστατικά σχέδια κατοίκησης του πλανήτη Άρη.

Αυτά που στον απλό άνθρωπο φαίνονται τερατολογίες και φαντασιοπληξίες, οι επιστήμονες τα αποδέχονται και ερευνούν τις παραμέτρους μιας επίσκεψης του ανθρώπινου όντος στην επιφάνεια του Άρη.

Αν οι προβλέψεις για υπερθέρμανση του πλανήτη μας, επαληθευτούν, τότε η λύση που απομένει στην ανθρωπότητα είναι η μετοίκησή της σε έναν άλλο πλανήτη του ηλιακού συστήματος και αυτός είναι ο πλανήτης Άρης.

Ο πλανήτης αυτός έχει πολλά χαρακτηριστικά με τη γη αλλά είναι προς το παρόν αφιλόξενος.
Αν κάτι πρέπει να γίνει σε ...χίλια χρόνια, οι εργασίες μετατροπής του Άρη σε βιώσιμο χώρο πρέπει να αρχίσουν από τώρα...

Το πρόγραμμα φέρει την ονομασία «χιλιετία μεταμόρφωσης του Άρη» και έχει επεξεργαστεί από ...αιθεροβάμονες ενός Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού, που ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες που φέρει την ονομασία «Κοινωνία του Άρη» ("Mars Society").

Τα μέλη της Οργάνωσης έχουν κάνει προτάσεις και προς τη NASA και προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για σταδιακή ‘μεταμόρφωση’ του Άρη σε έναν βιότοπο.

«Αν πραγματικά εφαρμοστεί το πρόγραμμα το οποίο έχουν σχεδιάσει επιστήμονες του συλλόγου, τότε, ίσως, σε ...χίλια χρόνια όταν η Γη θα σκοτώνει τη ζωή από την υπερθέρμανσή της θα δοθεί η ευκαιρία στην ανθρωπότητα να μετοικήσει στον πλανήτη Άρη, που τότε θα παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά ενός βιότοπου!

Τα παραπάνω υποστηρίζει ο ιδρυτής του αναφερόμενου Οργανισμού και είναι ο μηχανικός Ρόμπερτ Ζου Μπόλιν, λέει, μάλιστα, πως ο απαραίτητος χρόνος μετατροπής του πλανήτη Άρη σε βιώσιμο πλανήτη, είναι τουλάχιστον τα χίλια χρόνια!

Οι ενδείξεις που υπάρχουν για τον κόκκινο πλανήτη, σύμφωνα με τις νεότερες έρευνες, μαρτυρούν την ύπαρξη ωκεανών και ποταμών στην επιφάνειά του που για άγνωστους λόγους και αιτίες εξαφανίστηκαν.
Ως πρώτη προτεραιότητα θέτουν τη διερεύνηση των λόγων της εξαφάνισης των υδάτων από τον Άρη και κατά δεύτερο την αποστολή επανδρωμένης αποστολής, ώστε να δημιουργηθεί ένας πρωταρχικός σταθμός για εξερεύνησή του.

Η επιστημονική φαντασία σε διέγερση...

Τα μέλη της «Κοινωνίας του Άρη» πιστεύουν πως για απελευθερωθεί το διοξείδιο του άνθρακος το οποίο έχει επικαθήσει στην επιφάνεια του, λόγω του παγετού που επικρατεί καθώς και να λιώσει το υδάτινο στοιχείο που βρίσκεται σε μορφή πάγου, υπάρχουν τρεις μέθοδοι:

Α. Να τοποθετηθεί ένα τεράστιο κάτοπτρο, δίκην δορυφόρου, σε απόσταση 21 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του, ώστε να αντανακλά το φώς του ήλιου στον πλανήτη για να θερμανθεί η επιφάνειά του, ώστε να αποδεσμευτεί το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό.

Β. Να αλλάξουν την τροχιά ενός αστεροειδούς ώστε να πέσει και να χτυπήσει στην επιφάνεια του Άρη, ώστε με την έκρηξη που θα δημιουργηθεί να λιώσουν τουλάχιστον ένα τρισεκατομμύριο τόνοι πάγου και να μετατραπούν σε νερό.

Γ. Η Τρίτη μέθοδος είναι η ανθρωπογενής επίδραση του πλανήτη με χημικά, τα οποία θα μεταφέρει ο άνθρωπος στην επιφάνειά του ώστε με τις χημικές ενώσεις που θα σχηματιστούν να αλλάξει η σύσταση της ατμόσφαιράς του και επομένως και η θερμοκρασία του.

Και με την εφαρμογή μιας από τις παραπάνω μεθόδους, θα δοθεί η δυνατότητα στον πλανήτη σε τουλάχιστον 600 χρόνια να δημιουργηθούν φύκια και φυτά τα οποία θα δώσουν μια πιο γήινη εικόνα στον Άρη.

Αφού ακολουθήσουν οι φυσικές διεργασίες για τη δημιουργία της ζωής θα μπορεί ο άνθρωπος να μεταφέρει φυτά και από τη Γη ώστε να αυξηθεί ταχύτατα η ζωή στον κόκκινο πλανήτη.

Σε 900 χρόνια, λέει το σχέδιο, η μέση θερμοκρασία του Άρη από το μείον 45 θα πέσει στους συν 4 βαθμούς Κελσίου και ο άνθρωπος, ως πρώτο στάδιο κατοίκησης θα μπορεί να επιβιώσει μέσα σε διάφανους τρούλους, όπως είναι τα θερμοκήπια σήμερα στη Γη.

Τότε που θα παραμονεύει ο θάνατος στη Γη, ο πλανήτης Άρης θα καταστεί η κιβωτός σωτηρίας του.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗς ΒΑΣ.ΟΛΓΑΣ!!!!!!ΑΝ ΤΟΛΜΑΤΕ......ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ!!!

Υπάρχουν και σήμερα στοιχειωμένα σπίτια, με κατάρες, φαντάσματα και κακά πνεύματα; Άλλοι τα πιστεύουν, άλλοι όχι. Στη Θεσσαλονίκη πάντως αρκετοί θεωρούν «στοιχειωμένο» το σπίτι της Βασιλίσσης Όλγας, στον αριθμό 263.
Το σπίτι λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου ή καζίνο ενώ σήμερα δεν κατοικείται αφού είναι ετοιμόρροπο και ο γύρω χώρος έχει μετατραπεί σε αποθήκη οικοδομικών υλικών. Παλαιότερα έγιναν πολλές σφαγές εκεί μέσα και ο θρύλος θέλει τις ψυχές που έφυγαν να παραμένουν στον τόπο τους. Όσοι έζησαν εκεί παλιότερα, ακούγαν θορύβους σαν να πέφτουν κεραυνοί. Τέτοιους θορύβους  παρατηρούν και πολλοί γείτονες. Οσοι πήγαν να το κατεδαφίσουν, σκοτωθηκαν.Φημολογείται πως όσοι έχουν μείνει εκεί νύχτα ακούν φοβερούς θορύβους από φαντάσματα που κυκλοφορούν στα δωμάτια, με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή.

Λέγεται πως ΄το συνοδεύει κατάρα και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει. Στο παρελθόν το πήραν δύο εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν, όμως την ημέρα που πέρασε στην ιδιοκτησία τους ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας στην Αθήνα. Για το σπίτι αυτό γίνεται μεγάλη συζήτηση και μέσω του Internet. «Όποιος τολμάει ας πάει να το επισκεφτεί. Εγώ προτιμάω να μην περνάω ούτε απ’ έξω. Το σπίτι αυτό κρύβει κάποιο φοβερό μυστικό και όποιος είναι γενναίος ας πάει να το λύσει», διαβάζουμε σε ιστοσελίδα, ενώ ένας νεαρός περιγράφει τη δική του εμπειρία: «Πήγαμε χθες με φίλους αλλά δεν μπήκαμε μέσα γιατί φοβηθήκαμε. Τι θα συναντήσουμε; Μπορεί να σε ακολουθήσει το πνεύμα;».
Αρκετοί είναι αυτοί που αποφεύγουν ακόμη και να περνούν τη νύχτα έξω από το κτίριο ή αλλάζουν και πεζοδρόμιο με το φόβο πως ίσως κάτι κακό θα τους συμβεί εάν δεν υπακούσουν στους νόμους των «πνευμάτων».

«Έχουν ακουστεί διάφορα για όσους έχουν νοικιάσει ή έχουν θελήσει να κατεδαφίσουν το σπίτι της Βασ. Όλγας 263. Όμως απ’ ότι γνωρίζω το κτίριο ανήκει σε μία κατασκευαστική εταιρία και ο λόγος που δεν χτίζεται είναι ότι υπάρχει πρόβλημα με τα όρια του διπλανού οικοπέδου και η υπόθεση έχει φτάσει έως τον Άρειο Πάγο», μας είπε ο πρώην πρόεδρος των κτηματομεσιτών Θεσσαλονίκης, Γρηγόρης Λιάντας.

Δεν είναι όμως μόνο το συγκεκριμένο σπίτι που «βαφτίζεται» ως στοιχειωμένο στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν και άλλα κτίρια που έχουν συνδεθεί με φήμες που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα για κακά πνεύματα ή για τραγικές ιστορίες που σημάδεψαν τους πρώην ιδιοκτήτες τους. Τέτοια είναι στην Αρετσού της Καλαμαριάς αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, λίγο μετά το δικαστικό μέγαρο.

«Υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται από τέτοιες ιστορίες και δεν θέλουν να νοικιάσουν κάποιο από αυτά τα σπίτια, όμως το θέμα είναι κατά πόσο τις πιστεύει ο κάθε ένας», μας εξηγεί ο κ.Λιάντας.

Αναφέρεται πως το σπίτι στην Αρετσού  εχει τρομοκρατήσει τη γειτονιά σε σημείο που εχουν βάλει πάνω του εικόνες της Παναγίας, σταυρούς, και σκόρδα, καθώς και κάθε βράδυ οι γείτονες φωτίζουν ολόκληρο το σπίτι γιατί έχουν ακουστεί διάφορα.Υπάρχουν ακόμη και οι προληπτικοί που κάνουν ένα «βήμα» παραπέρα και μιλούν και για περιοχές με αρνητική αύρα. Μεταξύ αυτών λένε πως είναι η πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη και ο παλιός δρόμος της Θέρμης μετά τα νέα νεκροταφεία. Όπως αναφέρουν στις περιοχές αυτές η ατμόσφαιρα είναι βαριά και αφιλόξενη, ενώ η προσαρμογή δύσκολη.

Τα διασημότερα στοιχειωμένα σπίτια του κόσμου!!!

Η οικία του εφημέριου του Borley

 

Στην Αγγλία, μια χώρα η οποία είναι συνδεδεμένη με αναφορές σε φαντάσματα, στοιχειωμένες επαύλεις και πύργους, η οικία του εφημέριου του Borley θεωρείται πως είναι το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι στην Αγγλία. Κι υπάρχουν πράγματι κάποιες πολύ ισχυρές ενδείξεις που στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Το οίκημα χτίστηκε το 1863 δίπλα από την εκκλησία του Borley σαν κατοικία του αιδεσιμότατου Henry Bull. Με το πέρασμα των χρόνων έγινε ένα μέρος όπου συνέβαιναν φαινόμενα πόλτεργκαϊστ, εξαφανίζονταν διάφορα αντικείμενα, υπήρχαν παράξενες μυρωδιές, ρεύματα παγωμένου αέρα, ήχοι από οπλές αλόγων και φαντάσματα. Ακόμη κι όταν καταστράφηκε το 1939 από πυρκαγιά, οι φωτογραφίες που πάρθηκαν στα ερείπια του κτιρίου και στην εκκλησία συνέχιζαν να δείχνουν ανεξήγητα φαινόμενα. Ένας από τους τελευταίους ενοίκους, ο καπετάνιος W. H. Gregson, ανέφερε ότι έβλεπε πολλές φορές το πνεύμα μιας καλόγριας να περιφέρεται.
Αφού η καλόγρια εθεάθη να ξεπετάγεται έξω από ένα παράθυρο αρκετές φορές, το παράθυρο αυτό χτίστηκε. Ο Gregson έγραψε: "Η καταστροφική πυρκαγιά ενδεχομένως να επέφερε κάποια δυσάρεστα αποτελέσματα, επειδή τη νύχτα της πυρκαγιάς αρκετοί άνθρωποι ανέφεραν ότι με είχαν δει μαζί με 2 ξένους, μια κυρία ντυμένη με ένα γκρίζο μανδύα κι έναν κύριο χωρίς μαλλιά, ο οποίος φορούσε ένα μακρύ μαύρο κοστούμι".
Μερικά πολύ ανατριχιαστικά γεγονότα συνέβησαν σε σχέση με τη Marianne, τη σύζυγο του Reverend Lionel Foyster, η οποία μετακόμισε στο σπίτι στις 16 Οκτωβρίου του 1930. Μια οντότητα επιχείρησε να επικοινωνήσει μαζί της γράφοντας και σκαλίζοντας στους τοίχους, κάτι το οποίο φωτογραφήθηκε. Κάποιες άλλες περίεργες φωτογραφίες δείχνουν ένα αιωρούμενο τούβλο, ένα άγνωστο αντικείμενο με σχήμα κορδέλας που επίσης αιωρούνταν κι άλλες φιγούρες φαντασμάτων. Περίεργες εικόνες συνεχίζουν να εμφανίζονται σε φωτογραφίες που τραβιούνται στην Κατοικία του Borley μέχρι σήμερα. Τον Ιούλιο του 2002 μάλιστα, μια φωτογραφία που πάρθηκε πίσω από την εκκλησία δείχνει ένα μυστηριώδες orb.

Ο Πύργος του Λονδίνου

 

 

Ο Πύργος του Λονδίνου, ένα από τα πιο γνωστά και καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια του κόσμου, μπορεί επίσης να θεωρηθεί στοιχειωμένος. Αυτό οφείλεται αναμφίβολα στο μεγάλο αριθμό εκτελέσεων, φόνων και βασανιστηρίων που συνέβησαν μέσα σ' αυτόν στο πέρασμα των τελευταίων 1000 χρόνων. Έχουν αναφερθεί πάρα πολλές θεάσεις φαντασμάτων μέσα και γύρω από τον Πύργο.
Μια μέρα του χειμώνα του 1957 στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, ένας φρουρός θορυβήθηκε ακούγοντας κάτι να χτυπάει την οροφή του φυλακίου του. Όταν βγήκε έξω για να διαπιστώσει τι συμβαίνει, είδε μια άμορφη λευκή φιγούρα στην κορυφή του Πύργου. Τότε συνειδητοποίησε ότι εκείνη ακριβώς την ημερομηνία, στις 12 Φεβρουαρίου του 1554, αποκεφαλίστηκε η Jane Grey. Πιθανότατα το πιο γνωστό φάντασμα που "κατοικεί" στον Πύργο να είναι αυτό της Ann Boleyn, μιας από τις συζύγους του Ερρίκου του 8ου, η οποία επίσης αποκεφαλίστηκε στον Πύργο το 1536. Πολλές φορές έχει θεαθεί το φάντασμα της να μεταφέρει το κεφάλι της στον Πράσινο Πύργο καθώς και στο Βασιλικό Παρεκκλήσι του Πύργου. Ανάμεσα στα άλλα φαντάσματα του Πύργου είναι αυτά του Ερρίκου του 8ου, του Thomas Becket και του Sir Walter Raleigh.
Μια από τις πιο φρικτές ιστορίες φαντασμάτων που συνδέονται με τον Πύργο είναι αυτή που περιγράφει τον θάνατο της Κόμισσας του Σάλσμπουρι. Σύμφωνα με μια μαρτυρία, η Κόμισσα καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους φερόμενους ως συνενόχους της σε διάφορες εγκληματικές ενέργειες (παρόλο που πλέον πιστεύεται ότι ήταν μάλλον αθώα). Καθώς ανέβαινε στο ικρίωμα, πάλεψε και ξέφυγε από τους φρουρούς και κυνηγήθηκε από τον δήμιο ο οποίος την διαμέλισε. Η διαδικασία του θανάτου της έχει ιδωθεί να αναπαρίσταται από αύλες οντότητες στον Πράσινο Πύργο.

Το πλοίο "Queen Mary"

 

 

Παρόλο που αυτό το μεγάλο παλιό πλοίο δεν υπολογίζεται ως σπίτι φυσικά, είναι επίσης στοιχειωμένο. Αν και κάποτε εγκαινιάστηκε ως ένα κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας, όταν αποσύρθηκε το Queen Mary, αγοράστηκε το 1967 από την πόλη του Long Beach της Καλιφόρνια και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Η περιοχή του πλοίου που θεωρείται ως η περισσότερο στοιχειωμένη είναι το μηχανοστάσιο όπου ένας 17χρονος ναύτης παγιδεύτηκε ενώ προσπαθούσε να αποφύγει μια φωτιά. Έχουν ακουστεί από πολλούς ανθρώπους χτυπήματα και κρότοι στις σωλήνες γύρω από την πόρτα. Σε αυτό που σήμερα πλέον είναι το μπροστινό γραφείο του ξενοδοχείου, επισκέπτες έχουν δει το φάντασμα μιας "κυρίας στα λευκά".
Φαντάσματα παιδιών λέγεται ότι στοιχειώνουν την πισίνα του πλοίου ενώ το πνεύμα ενός νεαρού κοριτσιού που προφανώς έσπασε το λαιμό της σε ένα ατύχημα στην πισίνα έχει ακουστεί να φωνάζει τη μητέρα της ή να ζητάει την κούκλα της. Ο διάδρομος των αποδυτηρίων της πισίνας είναι ένας χώρος με ανεξήγητη δραστηριότητα. Τα έπιπλα μετακινούνται από μόνα τους, άνθρωποι νιώθουν το άγγιγμα ενός αόρατου χεριού κι εμφανίζονται άγνωστες οντότητες. Στο μπροστινό κέλυφος του πλοίου ακούγεται μερικές φορές το ουρλιαχτό ενός φαντάσματος. Μερικοί πιστεύουν πως αυτή η - γεμάτη πόνο - φωνή είναι ενός ναύτη που σκοτώθηκε κατά την σύγκρουση του Queen Mary με ένα μικρότερο πλοίο.

Το σπίτι του Whaley

 

Το σπίτι του Whaley βρίσκεται στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια κι έχει κερδίσει τον τίτλο του πιο στοιχειωμένου σπιτιού των Ηνωμένων Πολιτειών. Χτίστηκε το 1857 από τον Thomas Whaley σε γη που κάποτε ήταν νεκροταφείο κι από τότε στην έπαυλη έχουν θεαθεί πάρα πολλά φαντάσματα. Η συγγραφέας deTraci Regula αναφέρει τις εμπειρίες που είχε στο σπίτι.

"Όσο περνούσαν τα χρόνια, καθώς δειπνούσα απέναντι από τον δρόμο στο Old Town Mexican Cafι, άρχισα να παρατηρώ ότι τα παραθυρόφυλλα στον δεύτερο όροφο του σπιτιού του Whaley μερικές φορές άνοιγαν την ώρα που τρώγαμε, αρκετή ώρα αφότου το σπίτι είχε κλείσει. Σε μια πρόσφατη επίσκεψη μου μπορούσα να αισθανθώ την ενέργεια σε διάφορα σημεία του σπιτιού, ειδικά στο προαύλιο στο οποίο μπορούσα κιόλας να μυρίσω μια ελαφριά οσμή πούρου, μάλλον από τις επισκέψεις του Whaley. Στην αίθουσα υποδοχής μύριζα ένα άρωμα που αρχικά νόμιζα ότι ήταν της νεαρής γυναίκας που συμπεριφερόταν σαν ξεναγός, όμως όταν προσπάθησα λίγο αργότερα να μυρίσω ελαφρά προς την κατεύθυνση της καθώς συνομιλούσαμε, κατάλαβα ότι δεν φορούσε άρωμα".

Ανάμεσα σε άλλα φαντάσματα είναι αυτό ενός κοριτσιού που κρεμάστηκε κατά λάθος, ενός κλέφτη που χτυπήθηκε με ρόπαλο μέχρι θανάτου κι ο οποίος μπορεί να ακουστεί στις σκάλες του σπιτιού όπου πέθανε μερικές φορές μάλιστα έχει θεαθεί κατά την διάρκεια ξεναγήσεων στο σπίτι και της κοκκινομάλλας κόρης του Whaley που συχνά εμφανίζεται τόσο αληθοφανής, ώστε κάποιοι νομίζουν πως είναι ένα ζωντανό παιδί. Το γνωστό μέντιουμ Sybil Leek ισχυρίστηκε ότι αισθάνθηκε αρκετά πνεύματα εκεί κι ο διάσημος κυνηγός φαντασμάτων Hanz Holzer θεώρησε πως το σπίτι του Whaley αποτελεί πράγματι ένα από τα περισσότερο στοιχειωμένα κτίσματα των Ηνωμένων Πολιτειών.




 

Raynham Hall

 

 

 

Το Raynham Hall στο Norfolk της Αγγλίας είναι πολύ γνωστό για το φάντασμα της "Καφέ Κυρίας", το οποίο φωτογραφήθηκε το 1936 κι οι φωτογραφίες αυτές είναι ανάμεσα στις πιο αυθεντικές φωτογραφίες φαντασμάτων που πάρθηκαν ποτέ. Το "Unexplained Site" περιγράφει μια από τις πρώτες επαφές με το πνεύμα:
"Η πρώτη θέαση έλαβε χώρα την εποχή των Χριστουγέννων το 1835. Ο Συνταγματάρχης Loftus, που τύχαινε να έχει επισκεφτεί το σπίτι για τις διακοπές, περπατούσε προς το δωμάτιο του μια νύχτα όταν είδε μια παράξενη φιγούρα απέναντι του. Στην προσπάθεια του να κοιτάξει καλύτερα τη μορφή, εκείνη εξαφανίστηκε. Την επόμενη εβδομάδα ο Συνταγματάρχης συνάντησε ξανά την γυναίκα, περιγράφοντας την ως μια κυρία ευγενικής καταγωγής που φορούσε ένα καφέ σατέν φόρεμα. Το πρόσωπο της έδειχνε να λάμπει, το οποίο φώτιζε τις άδειες κοιλότητες των ματιών της".

Ο Λευκός Οίκος

 

Κι όμως, είναι αλήθεια!
Στον αριθμό 1600 της Pennsylvania Avenue στην Ουάσινγκτον δεν είναι μόνο το σπίτι του τωρινού Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και το σπίτι αρκετών προηγούμενων Προέδρων οι οποίοι κατά καιρούς αποφασίζουν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους εκεί, παρά το γεγονός ότι είναι νεκροί. Ο Πρόεδρος Harrison έχει αναφερθεί πως περιφέρεται στην σοφίτα του Λευκού Οίκου, ψάχνοντας να μάθει ποιος γνωρίζει, αν ο Πρόεδρος Andrew Jackson στοιχειώνει την κρεβατοκάμαρα του. Επιπλέον, το φάντασμα της Πρώτης Κυρίας Abigail Adams έχει ιδωθεί να αιωρείται σε έναν από τους διαδρόμους του Λευκού Οίκου κρατώντας κάτι.
Το φάντασμα του Προέδρου που έχει θεαθεί πιο πολλές φορές, είναι αυτό του Abraham Lincoln. Η Eleanor Roosevelt ισχυρίστηκε κάποτε ότι πίστεψε πως ένιωθε την παρουσία του να την παρακολουθεί καθώς εργαζόταν στο υπνοδωμάτιο του Lincoln. Κατά την προεδρεία του Roosevelt επίσης, ένας υπάλληλος ανέφερε πως είδε πράγματι το φάντασμα του Lincoln να κάθεται σε ένα κρεβάτι και να βγάζει τις μπότες του. Σε μια άλλη περίπτωση, ενώ η Βασίλισσα Βιλελμίνα της Ολλανδίας πέρασε μια νύχτα στο Λευκό Οίκο, ξύπνησε από ένα χτύπημα στην πόρτα του υπνοδωματίου της. Αποκρινόμενη σ' αυτό, συναντήθηκε με το φάντασμα του Abraham Lincoln το οποίο την κοίταζε έντονα από τον διάδρομο. Η σύζυγος του Calvin Coolidge ανέφερε πως είδε αρκετές φορές το φάντασμα του Lincoln να στέκεται με τα χέρια ενωμένα πίσω από την πλάτη του σε ένα από τα παράθυρα του Οβάλ Γραφείου, κοιτάζοντας έξω σε βαθύ στοχασμό προς το αιματοβαμμένο πεδίο μάχης του Potomac.

Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗς ΨΥΧΗς ΜΑς!!

    Κάθε λαός κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο πιστεύει ότι η ψυχή κάθε  ανθρώπου ζει και μετά το  θάνατο του σώματός του.

       'Αφού , απ όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα, η ψυχή-ζωή είναι μεταβιβάσιμη από τη μια πλευρά, και εξαρτημένη από τις ακτινοβολίες από την  άλλη, η ψυχή προϋπάρχει της γέννησης ενός άνθρώπου. 'Υπάρχει στο Σύμπαν και στον εγκέφαλο των άλλων ανθρώπων  και  των γονιών του.

      Ετσι πολλοί προφήτες μπόρεσαν να προφητέψουν την γέννηση διαφόρων ατόμων.

      Οπως προϋπάρχει η  ψυχή ενός άνθρώπου, έτσι και  εξακολουθεί  να υπάρχει    και  μετά  το θάνατο του σώματος.

     Διότι οι ακτινοβολίες των ουράνιων σωμάτων  δεν πεθαίνουν,  είναι όμοιες και συνεχείς, αλλά την περίπτωση ενός ανθρώπου που έζησε και πέθανε, είναι συμπληρωμένες με διάφορα μαγνητικά στοιχεία, που διατηρούνται   για πάρα πολύ χρόνο στον εγκέφαλο άλλων ανθρώπων που έχουν ζωδιακά  η συγγενή στοιχεία όμοια με τον θανόντα,  σε διάφορα σχετικά αντικείμενα ή και στο Σύμπαν.

    Π.χ ο πατέρας μας  - τα μαγνητικά του ρευστά, η αύρα του, το εκτόπλασμά του - μπορεί να «ζει» μέσα μας,  σ ένα αγαπημένο του  ή σχετικό αντικείμενο, ή πάνω στις ροπές των σχετικών του ακτινοβολιών.

     Θα έχουμε όλοι προσέξει ότι  αμέσως  μετά το θάνατο ενός ατόμου   οι συγγενείς του είναι μαυρισμένοι στο πρόσωπο, πιθανότατα   λόγω της απορρόφησης μαγνητικών  στοιχείων του νεκρού.

      Επειδή δε οι άνθρωποι εναλλάσσονται στη ζωή, ο παλιός μεταβιβάζει στο νεώτερο διάφορα μαγνητικά στοιχεία, η ψυχή-πνεύμα  εξακολουθεί να «ζει»   παραμένει αθάνατη, και  μπορεί να « επικοινωνήσει»  αλλά   κατά τρόπο διαφορετικό εκείνου του ζώντος ατόμου.

       Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονται  τα διάφορα «λεγόμενα « μέντιουμ» που κατορθώνουν να συλλάβουν  «μαγνητικά ρευστά και να τα αποδώσουν με το δικό τους τρόπο».  

      Σε καμία περίπτωση, όμως, το «άτομο αυτό»   δεν είναι δυνατό να έχει οποιαδήποτε  διαφοροποίηση  στην «ύπαρξή» του, δηλαδή σκέψη, επέμβαση, ενέργεια. Μπορούν να αποδοθούν μόνο όσα ήξερε μέχρι τη στιγμή του θανάτου του. Γι αυτό και «  στον Αδη δεν υπάρχει μετάνοια».

        Όμως κι έτσι  τίποτα δε χάνεται,  και ορισμένα ευαίσθητα άτομα μπορούν να "δουν" γεγονότα που  ουδέποτε είδαν ή   άκουσαν, ή να πάθουν μερική «μετεμψύχωση».  Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις.

         Π.χ. σε  μια   τέτοια περίπτωση ένα μικρό παιδί, είδε κάποιο άγνωστο γι'  αυτό σπίτι  και είπε:

·         «Να το σπίτι μου,  εκεί  μένει η γυναίκα μου και τα δυο παι­διά μου, ένα αγόρι και  ένα κορίτσι. Πάω να τους δω».

          Όμως το σπίτι ήταν ακατοίκητο.  Από έρευνα που έγινε προέκυψε ότι  εκεί ζούσε πριν από χρόνια μια τετραμελής οικογένεια. Ο πατέρας , η μητέρα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Από τους γονείς κανείς δε ζούσε πια. Και κανείς δεν είχε μιλήσει στο μικρό παιδί γι αυτή την ιστορία. Φαίνεται πως ο μικρός είχε απορροφήσει μέρος μαγνητικών στοιχείων-ρευστών του πεθαμένου οικογενειάρχη, και προσωρινά τα «οικειοποιήθηκε».

      Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβαίνει και με τους παράφρονες που πιστεύουν  ότι είναι Ναπολέοντες κλπ. Κι  ακόμη το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με όσους πιστεύουν ότι έχουν ξαναζήσει σαν Κλεοπάτρες,  Αντώνιοι,   Πιλάτοι κ.λ.π.

      Οι  «μαγνητοεγγραφές»  αυτές διατηρούνται πιο ζωντανές όταν το άτομο μνημονεύεται  συχνά  π.χ. όπως οι  Αγιοι, ή  αν το όνομά του έχει μεγάλη ποσότητα (αν υπάρχουν πολλοί με το ίδιο  όνομα Γιάννης , Κώστας κλπ.)

     Τα μαγνητικά  στοιχεία-ρευστά μπορεί να μπουν – και να συνειδητοποιηθούν- σ ένα νέο σώμα, ανεξέλεγκτα, αλλά ποτέ το σώμα αυτό δεν είναι το ίδιο, έστω και αν έχει δημιουργηθεί κάτω  από τις  ίδιες ακτινοβολίες, πράγμα απίθανο και μακρινό.

     Αν γίνει αυτό, τότε το καινούριο ον, θα έχει τις ίδιες αντιδράσεις και ομοιότητες με το παλιό, αλλά δεν είναι το ίδιο για να το πούμε  «μετενσάρκωση ή  μετεμψύχωση». Εχουμε, λοιπόν, μερικές φορές  απλή  χρήση μαγνητικών ρευστών  πεθαμένου ατόμου, αφού δεν χάνονται. Αλλιώς  αν οι ψυχές ξανάμπαιναν  σε άλλο σώμα, τότε δεν θα είχαμε αύξηση του πληθυσμού.

     Αυτές οι απόψεις επαληθεύουν πολλές περιπτώσεις  «εμφάνισης» νεκρών και φαντασμάτων.

       Οσα μαγνητικά ρευστά  του νεκρού  φεύγουν προς το Σύμπαν, φεύγουν  δια μέσου των γνωστών ατόμων, γι αυτό και λέμε ότι πριν φύγει για τον ουρανό, περνάει και βλέπει τους γνωστούς.

      Με  τα μαγνητικά στοιχεία που κληροδοτήθηκαν   «γνωρίζουν» οι νεκροί τους ζωντανούς συγγενείς τους.

      Γι αυτό και λέμε ότι επί 40 ημέρες  οι  ψυχές των νεκρών πηγαίνουν και «βλέπουν» τους  συγγενείς τους, προτού να φύγουν για τον ουρανό. Οι μέρες είναι όσες είναι από την Ανάσταση, μέχρι την Ανάληψη του Χριστού.

ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ!!! ΜΠΟΥ!!!!

Φαντάσματα αναφέρονται σ' όλες τις χρονικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ως φαντάσματα θεωρούνται οι εμφανίσεις ειδώλων ανθρώπων που έχουν πεθάνει.

 

Υπάρχουν μαρτυρίες για φαντάσματα εντελώς στέρεα και ορατά, τα οποία μπορείς να αισθανθείς με την αφή (προσοχή όμως: τα χέρια τους είναι πα-γω-μέ-να!!), φαντάσματα που φαίνονται αχνά σαν σκιές ή ομίχλη και φαντάσματα εντελώς διάφανα που μόλις και φαίνεται το περίγραμμά τους.

Υπάρχουν άνθρωποι φαντάσματα, ζώα φαντάσματα, αντικείμενα φαντάσματα, ακόμα και σπίτια ή λόφοι ή δέντρα φαντάσματα.
Η πιο κοινή θεωρία για τα φαντάσματα, λέει ότι αυτά είναι ψυχές πεθαμένων που δε μπορούν να αναπαυθούν λόγω κάποιας εκκρεμότητας στον επάνω κόσμο, ή κάποιας μεγάλης αδικίας που τους έγινε ή που αυτά κάνανε, ή λόγω μεγάλης λύπης για κάτι, ή λόγω μεγάλου ψυχικού δεσίματος με κάποιο συγκεκριμένο μέρος, ή γιατί πέθαναν ξαφνικά και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πέθαναν και πάει λέγοντας.

Πιο μοντέρνες θεωρίες απορρίπτουν την μετά θάνατον ζωή των φαντασμάτων.
Άλλες θεωρίες πάλι, βλέπουν τα φαντάσματα σαν οντότητες ανεξάρτητες από το θανόν άτομο, του οποίου τη μορφή οικειοποιούνται και άλλες πάλι λένε άλλα που, αν τα γράφαμε, δεν θα 'χαμε τον τελειωμό μας. Τα φαντάσματα έχουν και ημερομηνία λήξης και σχεδόν κανένα δεν επιζεί περισσότερο από 500 ή 600 το πολύ χρόνια.

Οι θρύλοι και οι ιστορίες θέλουν τα φαντάσματα άλλοτε καλά κι άλλοτε κακά και συνήθως αδιάφορα. Η εμφάνισή τους πάντως, συχνά συνοδεύεται από αίσθημα ψύχους, μελαγχολικά προαισθήματα ή αισθήματα ματαιότητας και κατάθλιψης, κάποτε κι από τρομώδες παραλήρημα. Γι' αυτό και οι μάρτυρες είναι πολλές φορές αρνητικοί στο να εκθέσουν την εμπειρία τους, γιατί δε θέλουν να παραδεχτούν πόσο τρόμαξαν και σοκαρίστηκαν από αυτό που είδαν (ο άλλος λόγος είναι ότι δεν περιμένουν να τους πιστέψει ο κόσμος,).

Οι κακές γλώσσες, αφήνουν υπαινιγμούς για την εμμονή των φαντασμάτων με χώρους κακοφωτισμένους ή θεοσκότεινους ή περιοχές με συχνές ομίχλες (βάλτοι, λίμνες, Αγγλία). Άλλες γλώσσες, πιο κακές αυτές, κάνουν σχόλια για την κακή όραση των μαρτύρων και τη διανοητική ή σωματική τους κούραση την ώρα του συμβάντος. Τέλος, οι χειρότερες απ'όλες τις γλώσσες, επισημαίνουν την τάση των φαντασμάτων να εμφανίζονται σε άτομα με σχιζοφρενική προδιάθεση. Και αυτά είναι τα όσα λένε οι κακές οι γλώσσες περί των φαντασμάτων.

ΟΥΦΟ ΚΑΙ ΝΑΖΙ.......(!!!!!)

Μια διαδεδομένη θεωρία που συνδέει την απόκρυφη γνώση με την τεχνολογία της εποχής μας, είναι αυτή που συνδέει τους Ναζί με την κατοχή απόκρυφων γνώσεων και τις προσπάθειές τους να τις θέσουν σε τεχνολογική εφαρμογή, κυριαρχώντας έτσι στον υπόλοιπο κόσμο.

Μια απ’ τις πιο γνωστές και «ελκυστικές» πτυχές αυτής της θεωρίας, είναι η προσπάθεια κατασκευής ιπτάμενων δίσκων, απ’ αυτούς που σήμερα κατατάσσονται στα Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (ΑΤΙΑ).

Υποτίθεται ότι οι Γερμανοί προσπάθησαν να αναπτύξουν αυτήν την τεχνολογία, αντιγράφοντας ένα UFO που έπεσε κοντά στην πόλη του Freiburg το 1936. Το ενδιαφέρον των Ναζί και των SS ήταν άμεσο και αναπτύχθηκε ένα ολόκληρο επιστημονικό δίκτυο αντιγραφής της άγνωστης αυτής της άγνωστης στην σύγχρονη ανθρωπότητα, εξωγήινης τεχνολογίας. Πρωτοπόροι στις προσπάθειες αυτές ήταν τα μέλη ναζιστικών αποκρυφιστικών ομάδων, όπως το «Τάγμα της Θούλης», η «ομάδα Βριλ» και η "Ahnenerbe".

Το σχέδιο των Γερμανών αποκαλούνταν «Βάση 211» και απλώνονταν σε ερευνητικά κέντρα σε διάφορα μήκη και πλάτη της υδρογείου. Κάποιοι μάλιστα υποθέτουν ότι ένα τέτοιο κέντρο υπήρχε στην Ανταρκτική. Η υπόθεση προχωράει μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζουν κάποιο ότι ακόμα και σήμερα υπάρχει κάτω απ’ τη έδαφος της Ανταρκτικής μια υπόγεια «Άρια» πόλη με πληθυσμό γύρω στα 2.000.000.

Οι υποθέσεις ενισχύονται για κάποιους με βάση μια αυξημένη συχνότητα εμφάνισης UFO γύρω απ’ την Ανταρκτική, όπως στην περίπτωση 19 στρογγυλών ιπτάμενων αντικειμένων που εντόπισαν το 1976 γιαπωνέζικα ραντάρ και τα οποία ξαφνικά χάθηκαν απ’ τα ραντάρ, βυθιζόμενα στα νερά της Ανταρκτικής .


Φαίνεται όμως ότι γενικότερα ότι οι Ναζί είχαν ένα γενικότερο ενδιαφέρον για το χώρο της απόκρυφης γνώσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι έγιναν διαδοχικές απόπειρες κλοπής από μουσείο της Βραζιλίας των κρυστάλλινων κρανίων που βρέθηκαν σε ανασκαφές στην περιοχή των Μάγια του Μεξικού απ’ τον άγγλο αρχαιολόγο Albert Mitchell-Hedges το 1927. Τα κρανία αυτά αποτελούν ακόμα ένα μυστήριο αυτού του πολιτισμού.

Το 1943 μέλη της “Ahnenerbe” προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κλέψουν αυτά τα κρανία. Στις ανακρίσεις δήλωσαν ότι στάλθηκαν ειδικά για να κλέψουν αυτά που αποκαλούσαν «κρυστάλλινα κρανία της Θεάς του Θανάτου» και στα οποία απέδιδαν Ατλάντια καταγωγή. Μάλιστα οργανωτής της όλης επιχείρησης ήταν ο Karl Maria Willigut, ο οποίος θεωρούνταν μαύρος μάγος και υψηλή επιρροή στα υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί.

Γενικά φαίνεται ότι οι Ναζί πίστευαν ότι η απόκρυφη γνώση των προγόνων θα τους βοηθούσε να δημιουργήσουν τον τέλειο άνθρωπο, τον υπεράνθρωπο, αρχετυπικό μοντέλο της Άριας φυλής.

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ 51.....ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΟΤΣΙΑ.....ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ!!!!!!!!!!!!!

Η περιοχή 51 είναι μέρος μιας απαγορευμένης στρατιωτικής βάσης κοντά στη περιοχή Groom Dry Lake στη Νεβάδα. Οι UFOλόγοι είναι πεπεισμένοι ότι χρησιμοποιείται για να μας κρύβουν εξωγήινους. Πρόσφατα, η πολιτεία της Νεβάδα υπέδειξε μια άγονη λωρίδα 98 μιλίων της λεωφόρου 385, που περνά κόντα από την περιοχή 51, σαν τη Λεωφόρο των Εξωγήινων (Extraterrestrial Highway). Μια τέτοια κίνηση είναι σίγουρα μια προσπάθεια της κυβέρνησης να μας παραπλανήσει για να σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει "συγκάλυψη" εκεί που υπάρχει. Αυτό είναι μια "συγκάλυψη" της "συγκάλυψης", τυπική των κυβερνητικών οργανώσεων που διαχειρίζονται ευαίσθητες πληροφορίες περί εξωγήινων και ΑΤΙΑ.
Μιας και μπορεί να τουφεκιστήτε αν προσπαθήσετε να εισέλθετε παράνομα μέσα στη στρατιωτική βάση όπου βρίσκεται η περιοχή 51, οι UFOτουρίστες βλέπουν το ιερό αυτό έδαφος από ένα μακρινό πανοραμικό σημείο. Πολλοί το κάνουν αυτό ελπίζοντας να δουν UFO να προσγειώνονται. Προφανώς, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει μια συμφωνία με τους εξωγήινους και τους επιτρέπει να πετούν όσο θέλουν μέσα σ'αυτή την περιοχή, εφόσον μπορούμε να πειραματιζόμαστε πάνω τους και να προσπαθούμε να αντιγράψουμε τα σκάφη τους. Δεν νομίζω να πιστεύετε πραγματικά ότι την ιδέα των Στελθ Βομβαρδιστικών την σκέφτηκε κάποιος άνθρωπος ;

Οι σκεπτικιστές δεν αμφιβάλλουν ότι συμβαίνει κάτι μυστικό στην περιοχή 51. Και αυτό που συμβαίνει μπορεί να είναι πιο σκοτεινό από το να προσπαθούν να κατασκευάσουν καινούργια αεροπλάνα και όπλα. Η εκπομπή "Sixty Minutes" έβγαλε ένα θέμα όπου ο Leslie Stahl είπε πως η περιοχή 51 μπορεί να είναι ένας παράνομος τόπος απόρριψης τοξικών ουσιών. Αν κάτι τέτοιο είναι αλήθεια, η περιοχή 51 μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία με περισσότερους από ένα τρόπους. Πολλοί πρώην υπάλληλοι της περιοχής 51, αλλά και χήρες πρώην υπαλλήλων, κατέθεσαν μυνήσεις ενάντια στην κυβέρνηση για τραυματισμούς ή θανάτους που προκλήθηκαν από παράνομες πρακτικές απόρριψης αποβλήτων. Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει προστατευθεί από τέτοιες μυνήσεις λόγω "εθνικής ασφάλειας". Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη της βάσης γνωστής ως περιοχή 51. Φυσικά, τέτοιες αρνήσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να δίνουν τροφή σ' αυτούς που ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια κυβερνητική συνωμοσία για την συγκάλυψη οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί.






ΕΠΙΣΗς ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:(ΠΡΟΣΟΧΗ...ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!)
 
130 μίλια έξω απο το Λάς Βέγκας, υπάρχει μια περιοχή της οποίας την ύπαρξη αρνείται η Αμερικάνικη κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, η περιχή 51, όπως λέγεται, είναι υπαρκτή και οχι μόνο αυτό. Αν και έχει χαρακτηριστεί και είναι, περιοχή δοκιμών οπλικώνσυστημάτων των ΗΠΑ, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Δοκιμές γίνονται. Δοκιμές οπλικών συστημάτων γίνονται επίσης. Αλλά η υπαρξή της δεν διαψεύδεται για αυτό το λόγο. Διαψεύδεται επειδή η περιοχή 51 είναι το κέντρο των δοκιμών ufo, κατασκευασμένων οχι μόνο απο ανθρώπους αλλά και απο εξωγήινες οντότητες! Όλα άρχισαν το 1947. Η κατάριψη ενός ιπτάμενου δίσκου, ναί ναί ο δίσκος καταρίθφηκε δεν έπεσε λόγω βλάβης όπως λέγεται, απο τους αμερικανούς στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικό, ήταν η αφετηρία. Οι Αμερικάνικές αρχές χρειαζόντουσαν ενα μέρος όπου θα φυλασόταν ο δίσκος, όχι μόνο αυτός αλλά και όσοι άλλοι έπεφταν στα χέρια τους. Ήδη οι Γερμανοί απο το 1936 πού βρέθηκαν απέναντι σε αυτή την τεχνολογία έιχαν φτιάξει παρόμοια εγκατάσταση αλλά το σχέδιο δεν προχλωρησε αφού κορυφαίοι ερευνητές του φαινομένου έφυγαν λίγο πριν τον πόλεμο. Έτσι γεννήθηκε η περιοχή 51. Εκεί φυλάχθηκε και ο ιπτάμενος δίσκος του Ρόσγουελ, αλλά και κάτι πιο σημαντικό. Τα πτώματα των όντων που επέβαιναν στον δίσκο. Αυτά φυλάχθηκαν σε μια περιοχή 14 μίλια απο την περιοχή 51, την περιοχή S-4. Για αυτή τη περιοχή, που είναι ακόμα πιο μυστική απο την περιοχή 51 θα μιλήσουμε πιο μετά. Η κατασκευή της περιοχής 51 κόστισε, τότε το 1947, 1 δις δολλάρια. Το 1985 έγιναν νέες εγκαταστάσεις σε όλη την περιοχή γενικα, οι οιποίες κόστισαν 3 τρις δολάρια. Στην περιοχή 51 δεν φυλάσονταν μόνο ιπτάμενοι δίσκοι. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την περιοχή αυτή και για δοκιμές συμβατικών όπλων, οπως το κατασκοπευτικό αεροπλάνο U-2, το οποίο πρωτοπέταξε εκεί το 1957. Κατά καιρούς εκεί έχουν δοκιμαστεί πολλά οπλικά συστήματα, κυρίως αεροσκάφη, όπως : το U-2, F-111, F-15, F-117 stealth, B-1, B-52, B-2 και το Aurora, που είναι το πρώτο συμβατικό αεροπλάνο κατασκευασμένο με βάση εξωγήινη τεχνολογία και πιάνει τα 6 mach. Θα πρέπει να πούμε όμως οτι έχουμε προχωρήσει ακόμαπιο μακριά απο το Αουρόρα, στο σημείο να έχουμε φτιάξει ιπτάμενους δίσκους με δυνατότητα stealth αλλά και άλλων αξιοσημείοτων. Η νέα γενιά ιπτάμενων δίσκων κατασκευάζεται στο S.D.S. που θα πούμε άλλη φορά τι είναι. Για να γυρίσουμε στην περιοχή 51, να σημειώσουμε οτι η πλειοψηφία των αμερικανών αξιωματούχων και όλοι οι πολιτικοι, μαζί με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΔΟΚΙΜΕΣ UFO ΕΚΕΙ. Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος δεν μπορεί να μπέι εκεί, ενώ την ίδια στιγμή για να μπούν αυτοί που πρέπει να μπούν χρειάζονται executive, δηλαδή προεδρική εντολή. Το προσωπικό που εργάζεται εκεί και αυτοί που γνωρίζουν το τι πραγματικά γίνεται εκεί, δεν ξεπερνούν τα 3.000 άτομα. Την πραγματική υπόσταση της περιχής και την αλήθεια για το τι γίνεται εκει γνωρίζουν : όσοι εργάζονται εκεί, 35 αξιωματούχοι της Υυπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), 20 της CIA, 20 της ΝΑΣΑ, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, μερικές δεκάδες άτομα στο υπουργείο άμυνας, στην υπηρεσία σταρτιωτικής αντικατασκοπίας και βέβαια στην υπηρεσία Ναυτικής Αντικατασκοπίας (N.I.C.), στης οποίας την ευθύνη είναι η όλη περιοχή. Η ηγεσία του όλου δικτύου ιπτάμενων δίσκων στον πλανήτη και μέχρι τα όρια της σελλήνης έχει την βάση της εκέι. Τα υψηλόβαθμα στελέχη αποτελούνται : οι 3 πρώτοι απο τις ένοπλες δυνάμεις που έχουν γνώση της τοποθεσίας, ενας απο την NSA, ώς υπέυθυνος για τις πτήσεις ιπτάμενων δίσκών στα πλανητικά όρια που περιγράψαμε που είναι και υποδιοικητής της βάσης. Η παρουσία ατόμου απο την ΝSA είναι απαραίτητη για να ελεγχεί το παγκόσμιο δίκτυο των ερευνητών ιπτάμενων δίσκων, να ελεγχθούν οι αντιδράσεις τους και άλλα. Τα υπόλοιπα 3 μέλη του ανωτάτου συμβουλίου για τους ιπτάμενους δίσκους αποτελούν επιλεγμένα στελέχη της αντικατασκοπίας (2) και ο συμβουλος εθνικής ασφάλειας. Όπως αναφέραμε παραπάνω, άλλο η περιχή 51 και άλλο η S-4. Εδώ να πούμε ότι η γενικότερη περιοχή που συμπεριλαμβάνει και αυτές τις 2 έχει 21 υποπεριοχές που χρησιμεύουν για διάφορα πειράματα, όχι κατα ανάγκη ιπτάμενων δίσκων. Η πιο μυστική απο αυτές τις 23 συνολικά περιχές είναι η S-4. Εκεί υπάρχει ενα ευρύ δίκτυο υπόγειων κτιρίων στα οποία γίνονται πειράματα πάνω σε συστήματα πτήσης ιπτάμενων δίσκων αλλά και εκεί φυλάσονται τα πτώματα εξηγήινων και οι 2 εξωγήινοι που είναι εν ζωή. Περισσότερες λεπτομέρειες για τους εξωγήινους που είναι εκεί δεν υπάρχουν. Πάντως, εξωγήινοι έχουν επισκεφθεί πολλές φορές την περιοχή για πειράματα και πτήσεις ιπτάμενων δίσκων. Οι αφίξεις των ιπτάμενων δίσκων γίνονται κάτω απο πλήρη μυστικότητα αλλά είναι ευνόητο ότι οι δοκιμές δεν μπορούν να γίνονται το ίδιο μυστικά με συνέπεια οι διάφοροι ερευνητές και ουφολόγοι να έχουν πολλές φορές, με κίνδυνο της ζωής τους, να δούν τους ιπτάμενους δίκους. Όσοι «άτυχοι» δούν τέτοια φαινόμενα, εάν δεν καταφέρουν να φύγουν αμέσως, πράγμα σπάνιο, περνάνε απο τέστ απο εξειδικευμένο προσωπικό. Αυτά τα τεστ έχουν σκοπό τον καθαρισμό της μνήμης των ατόμων ώστε ναμην θυμούνται τι είδαν. Αυτή η διεργασία γίνεται απο ειδικούς με τρόπο που έχουν μάθει απο τους ίδιους τους εξωγήινους, τρόπος που δεν μπορεί να εξηγηθεί σε τρίτους και είναι πέρα απο τα όρια της φαντασίας. Θα λέγαμε οτι είναι ενα είδος ψυχικής πλύσης εγκεφάλου. Η περιοχή 51 δεν είναι όμως το μόνο μέρος που υπάρχουν Ούφο. Υπάρχουν σχεδόν 22 βάσεις παγκοσμίως, οι 4 ξένων χωρών, που μπορούν να φιλοξενήσουν Ούφο και οι οποίες αυτή την περίοδο δέχονται ριζική αναβάθμηση. Όσο για το μέλλον. Θα δείξει. Αυτό που μπορούμε να πούμε για την περιοχή 51 είναι οτι είναι το πιο μυστικό μέρος του κόσμου. Εκεί βρίσκεται η αλήθεια και απο εκεί θα ξεκινήσουν όλα όταν έρθει η ώρα της αλήθειας ..............

Οι Γραμμές Νάζκα!!!!ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗς ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑς!!

Στην καυτή μουντή έρημο του νοτιοδυτικού Περού, που ξαπλώνεται μεταξύ των βουνών των Άνδεων και της περουβιανής ακτής, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της αρχαιολογίας. 

Πρόκειται για τη σημαντικότερη ομάδα ανάγλυφων εδαφών στον κόσμο. Χαραγμένα στην επιφάνεια της ερήμου, έχουμε 30.000 σχήματα φτιαγμένα από χιλιάδες ευθείες γραμμές, γεωμετρικές μορφές και εικόνες ζώων και πουλιών συμπεριλαμβανομένου ενός πιθήκου, μιας αράχνης και ενός "ατόμου κουκουβάγιας". Η τελευταία από αυτές χαράχθηκε χίλια χρόνια πριν - και τα σχέδιά τους είναι σαφώς ορατά μόνο από τον αέρα.

Φήμες: Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την προέλευση των Γραμμών της Νάζκα. Η πιο διάσημη είναι του Έριχ Φον Ντάινικεν, που υποστηρίζει ότι, πριν πολλά χρόνια, επισκέπτες από άλλα αστέρια επισκέφτηκαν τη γη και προσγειώθηκαν στη Νάζκα. Αργότερα οι εξωγήινοι εξαφανίστηκαν και άφησαν πίσω τους ταραγμένους ανθρώπους.
Οι ειδικοί: Οι γραμμές Νάζκα θεωρείται ότι έχουν γίνει από τους Ινδούς που έζησαν στην περιοχή μεταξύ 300 μ.Χ. και 800 μ.Χ. «Οι γραμμές πιθανότατα σχεδιάστηκαν για θρησκευτικούς λόγους. Η άποψη με τους εξωγήινους είναι απλά αβάσιμη,» αναφέρει ο Banning.

«Όποιος μπορεί να ταξιδέψει κατά μήκος εκατομμυρίων ετών φωτός, θα μπορεί οπωσδήποτε να βρει το Περού χωρίς κατευθυντήριες γραμμές.»
«Τα σχέδια είναι εκπληκτικά. Φυσικά γνωρίζουμε πολλά περισσότερα από όσα ξέραμε πριν από 10 χρόνια, όμως ακόμα υπάρχουν αρκετά αναπάντητα ερωτήματα,» σχολιάζει ο αρχαιολόγος Michael Chizan.

Γκομπεκλί Τεπέ

Γκομπεκλί Τεπέ

Το Γκομπεκλί Τεπέ (Göbekli Tepe) είναι αρχαιολογικός τόπος στην σημερινή Τουρκία, ο οποίος βρίσκεται ακόμα υπό ανασκαφή. Σε αυτή την περιοχή έχουν βρεθεί προϊστορικοί ναοί της νεολιθική εποχής, που έχουν χρονολογηθεί γύρω στο 9500 π.Χ. και είναι οι αρχαιότεροι στον κόσμο.
Οι ναοί περιλαμβάνουν μεγάλιθους σε κυκλικό σχήμα, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τα 30 μέτρα, οι πέτρινοι στύλοι έχουν σχήμα Τ και επάνω τους έχουν χαραχθεί ανάγλυφες μορφές ζώων όπως αλεπούδες, σκορπιοί, φίδια κ.α.

Φήμες: Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η περιοχή αποτέλεσε τον κήπο της Εδέμ.
Οι ειδικοί: Πρόσφατες ανασκαφές αποκάλυψαν ότι οι προϊστορικοί ναοί της νεολιθική εποχής κατασκευάστηκαν από κυνηγούς-συλλέκτες. Ο αρχαιολόγος Ted Banning από το πανεπιστήμιο του Toronto αναφέρει: «Οι δομές αυτές είναι εκπληκτικές. Είτε πρόκειται για ναούς είτε σπίτια είναι αρκετά εντυπωσιακά για την εποχή».

Όμως, είχαν αυτοί οι άνθρωποι εκείνη την εποχή ειδικές περιοχές που χρησιμοποιούσαν για να λατρεύουν ή να εξευμενίζουν τους θεούς; Σύμφωνα με μια άποψη, για αυτούς τους ανθρώπους η ιερή πλευρά της ζωής και οι συμβολισμοί είχαν διεισδύσει στην καθημερινή τους ζωή σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε τα σπίτια τους ήταν γεμάτα με αγάλματα και αρχαία σκευάσματα λατρείας.

ΠΥΡΑΜΙΔΕς-ΠΩς ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ!!

Γύρω στα 2500 π.Χ., ξεκίνησε ένα γιγαντιαίο έργο που η κατασκευή του, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, απασχόλησε άμεσα 100.000 εργάτες και έμμεσα έναν ολόκληρο λαό. Το αποτέλεσμα αποτέλεσε ένα από τα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το μοναδικό που έφτασε σχεδόν άφθαρτο μετά από 4.500 χρόνια, ως τις μέρες μας. Μαζί του έφερε τη γοητεία εκείνου του αρχαίου λαού, αλλά και πολλά μυστήρια. Αυτά τα μυστήρια τροφοδότησαν αμέτρητες υποθέσεις και εικασίες, καθώς και τις πλέον ευφάνταστες εξηγήσεις. Σαν αυτές στις οποίες βασίστηκε η ταινία Stargate, οι οποίες αποδίδουν τις πυραμίδες σ’ έναν εξωγήινο πολιτισμό ο οποίος, υποτίθεται, επισκέφτηκε τον πλανήτη μας περίπου 10.000 χρόνια π.Χ.
Οι πυραμίδες που σώζονται είναι περίπου πενήντα. Τόσο σε ό,τι αφορά στο ύψος όσο και σε ό,τι αφορά στη δομική κομψότητα του μνημείου, οι πυραμίδες είναι διαφορετικές. Μια θεωρία αμφισβητεί την ίδια τη χρονολόγηση της πυραμίδας. Διατυπώθηκε από τον Τσαρλς Πιάτσι Σμάιθ, τον αστρονόμο των ανακτόρων στη Σκοτία και ολοκληρώθηκε πρόσφατα από το Βέλγο Ρομπέρ Μποβάλ και τον Άγγλο Γκρέιαμ Χάνκοκ. Ήταν ο Μποβάλ, κυρίως, που προσπάθησε ν’ αναπαραστήσει στον υπολογιστή τη διάταξη των αστέρων μέσα στο χρόνο και ανακάλυψε μια εκπληκτική σύμπτωση. Το έτος 10500 π.Χ., η διάταξη των τριών πυραμίδων τής Γκίζας αντιστοιχεί στη θέση που είχαν τα τρία άστρα του Ωρίωνα, του αστερισμού που οι Αιγύπτιοι ταύτιζαν με τον Όσιρι, θεό της ανάστασης Άλλες δύο ενδείξεις αφορούν στη Σφίγγα, ο προσανατολισμός της οποίας, πάντα σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς, ίσως καθορίστηκε έτσι ώστε να δείχνει την ανατολή του ήλιου στο ζώδιο του Λέοντα (ζώο που αναπαριστά η Σφίγγα). Αν αληθεύει αυτή η υπόθεση, μόνο σε μια περίοδο θα μπορούσε να συμβεί αυτό: στα 10500 π.Χ. Κι ακόμα, η Σφίγγα παρουσιάζει ίχνη διάβρωσης που οφείλονται στο νερό Για την επίσημη αιγυπτιολογία αιτία ήταν η άνοδος της στάθμης του νερού. Για τους Μποβάλ και Χάνκοκ οφείλεται σε χειμαρρώδεις βροχές που, σύμφωνα με την κλιματολογική αναπαράστασή τους στο χρόνο, θα μπορούσαν να συμβούν μόνο στο περίφημο 10500 π.Χ.
Υπάρχει υπογραφή
Στην πραγματικότητα, αυτή η υπόθεση δεν αντέχει σ’ έναν πιο προσεκτικό έλεγχο. Είναι δύσκολο να υποστηριχθεί γιατί όχι μία αλλά πολλές ενδείξεις συνηγορούν στο ότι η πυραμίδα κατασκευάστηκε στη διάρκεια της βασιλείας του Χέοπα. Πρώτα πρώτα, στον εσωτερικό θάλαμο υπάρχει μια επιγραφή με το όνομα του φαραώ. Ύστερα, μια σειρά από ντοκουμέντα, όπως ο κατάλογος των βασιλέων του Μανετόνα του 3ου αιώνα π.Χ., η πέτρα τού Παλέρμο του 2400 π.Χ., ο κατάλογος των βασιλέων του Νέου Βασιλείου του 1500 π.Χ. κ.λπ., επιβεβαιώνουν την περίοδο της βασιλείας του Χέοπα. Όλες οι επιγραφές είναι γραμμένες με ιερατική γραφή και όχι με ιερογλυφικά. Επειδή λοιπόν η ιερατική γραφή των αιγυπτιακών επιγραφών αλλάζει ύφος με τους αιώνες, είναι εύκολο να τις χρονολογήσουμε στην 4η δυναστεία, δηλαδή εκείνη του Χέοπα, το 2500 π.Χ.
Η κατασκευή της διήρκεσε περίπου τριάντα χρόνια. Επιλέχθηκε ο ιδανικός χώρος: ο τελευταίος πετρώδης όγκος της λυβικής πεδιάδας, πριν από το δέλτα του Νείλου στην πεδιάδα της Γκίζας. Οι ιερείς-αστρονόμοι προσανατόλισαν το μνημείο προς την ιερή πόλη Κεμ (Ληθόπολη), που προστατευόταν από το θεό Χόρους. Για να το επιτύχουν, οι αστρονόμοι έπρεπε να καθορίσουν το Βορρά. Το κατόρθωσαν με εκπληκτική ακρίβεια, με προσέγγιση 2´´ και με όργανα προσκοπικά. Όπως το "μέρκχετ" , μια ράβδο με σχισμή στην κορυφή, μέσα από την οποία παρατηρούσαν την κίνηση των άστρων, μια άλλη ράβδο με νήμα της στάθμης που έδειχνε αν κρατούσαν ευθεία την πρώτη, κι ένα επίπεδο αναφοράς πάνω στο έδαφος, που έδειχνε τις 360 μοίρες.
Ένας επιθεωρητής για κάθε πλευρά
Το εργοτάξιο είχε μια πολύπλοκη οργάνωση που, ξεκινώντας από τον "αρχηγό" όλων των έργων του βασιλιά, έφτανε στους τέσσερις επιθεωρητές των πλευρών της βάσης της πυραμίδας και στους αρχιτέκτονες, στους γραφιάδες, στους επιστάτες των συνεργείων, στους εξειδικευμένους εργάτες (ξυλουργούς, τεχνίτες, λαξευτές, κ.λπ.) και στους κοινούς εργάτες (οι οποίοι σπάνια ξεπερνούσαν τα 35 χρόνια ζωής και μετέφεραν ογκόλιθους βάρους τριών τόνων). Οι ογκόλιθοι που χρησιμοποιήθηκαν στην Γκίζα ήταν δύο τύπων: ένας γκρίζος και ακατέργαστος για θεμέλια και δομικά γεμίσματα, κι ένας λευκός και συμπαγής για τις επενδύσεις. Ενώ ο τελευταίος τύπος έφτανε με πλοία από μακρινά λατομεία, ο πρώτος προερχόταν από τα λατομεία που βρίσκονταν γύρω από το βράχο, ο οποίος θα έπαιρνε τελικά τη μορφή της Σφίγγας. Η εργασία στα λατομεία της Γκίζας διευκολύνθηκε από τα εδαφολογικά χαρακτηριστικά - στρώματα βράχου ήταν χωρισμένα από αργιλώδη στρώματα πάχους 1-20 εκατοστών. Οι εργάτες έσκαβαν στις πλευρές τής βραχώδους πλάκας με σφυριά από σκληρή μυτερή πέτρα, ένα τετράγωνο σχήμα ώσπου να βρουν το αργιλώδες στρώμα. Τότε αρκούσε ένας μοχλός για να το αποκολλήσουν.
Κεκλιμένα επίπεδα, έλκηθρα, σκοινιά
Πώς μεταφέρθηκαν οι ογκόλιθοι στο ύψος των 146,594 μέτρων της πυραμίδας του Χέοπα. Μερικές υποθέσεις βασίζονται στη χρήση διαφόρων ειδών μηχανών. Άλλες, επικεντρώσουν την προσοχή τους στις ράμπες, χάρη στις οποίες οι εργάτες μετέφεραν τους ογκόλιθους. Στην πρώτη περίπτωση οι θεωρίες στηρίχτηκαν στη χρήση μηχανών για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία. Στη δεύτερη, αντίθετα, οι ειδικοί έλαβαν υπόψη τους τις τεχνικές που ήταν σίγουρα γνωστές στους αρχαίους Αιγυπτίους: κεκλιμένα επίπεδα, έλκηθρα, σκοινιά και... μπράτσα. Ο πρώτος που προσπάθησε να εξηγήσει το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες ήταν ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, το 480 π.Χ. Και ήταν ο πρώτος που μίλησε για ένα είδος μηχανής: την ανυψωτική αιώρα, ένα είδος ζυγού με ξύλινο ημικυλινδρικό αναφορέα. Άλλοι, πάλι, μίλησαν για ανελκυστήρες με βίντζι ή άλλο κατάλληλο εξοπλισμό. Όμως σήμερα οι μελετητές αποκλείουν ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν βίντζια, τροχαλίες, βαρούλκα ή μεταλλικοί γάντζοι
Ίσια, ζιγκ-ζαγκ, σπειροειδώς
Οι πιο αποδεκτές υποθέσεις για τον τύπο τής ράμπας που χρησιμοποιήθηκε στην τοποθέτηση των ογκόλιθων της πυραμίδας είναι τρεις. Η πρώτη θεωρεί τη ράμπα ως ένα επικλινές επίπεδο από τη βάση ως την κορυφή, η δεύτερη θέλει μία ή περισσότερες ράμπες για κάθε πλευρά τής πυραμίδας, και η τρίτη αναφέρεται σε μια σπειροειδή ράμπα. Σύμφωνα με τους περισσότερους αρχαιολόγους, για τις πενήντα περίπου πυραμίδες και τους μεγάλους ναούς που κατασκευάστηκαν στην αρχαία Αίγυπτο χρησιμοποιήθηκαν και οι τρεις τεχνικές μαζί. Όμως, για την πυραμίδα του Χέοπα η υπόθεση της ευθείας ράμπας δε μοιάζει εφικτή. Το αναγκαίο μήκος της, για να φτάσει ως την κορυφή, θα κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,5 και 3,5 χιλιόμετρα. Και οι διάδρομοι, πλάτους από 8 έως και 15 μέτρα, θα ήταν πολύ στενοί για να μπορούν να περάσουν οι ομάδες των εργατών που έσερναν τους ογκόλιθους -τουλάχιστον 80 εργάτες για κάθε ογκόλιθο. Ο αιγυπτιολόγος Ούβο Χόλσερ διατύπωσε μια άλλη υπόθεση: μια σειρά από ράμπες ζιγκ-ζαγκ κατά μήκος τής μιας πλευράς τής πυραμίδας. Το κύριο πρόβλημα σ’ αυτή την περίπτωση είναι οι στροφές. Πώς θα μπορούσαν να στρίψουν ογδόντα εργάτες που σέρνουν έναν ογκόλιθο τριών τόνων; Η τελευταία πρόταση είναι του Ζάκι Χαβάς, διευθυντή της Γκίζας, που βασίζεται σε πρόσφατες ανακαλύψεις και είναι επεξεργασία μιας προηγούμενης θεωρίας: μια σειρά από 16 ράμπες οι οποίες, σε ελικοειδή διάταξη, φτάνουν σε ύψος 120 μέτρων. Σ’ αυτό το σημείο υπήρχε ένα πλάτωμα όπου έφτανε το απαραίτητο υλικό για την περάτωση της πυραμίδας, ακόμα και το Πυραμίδιον, το καπέλο της πυραμίδας -στην πυραμίδα του Χέοπα ζύγιζε εφτά τόνους. Είναι δυνατόν; Πρόκειται για πολύ δύσκολο έργο, όμως το εν λόγω σύστημα μοιάζει αποτελεσματικό.

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ Η ΟΥΦΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟς!

Κατά την UFOλογία, οι θεάσεις Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενων Αντικειμένων - ΑΤΙΑ (UFO), αποτελούν φαινόμενα που εμπλέκουν ιπτάμενες μηχανές των οποίων η προέλευση πρέπει να αναζητηθεί εκτός του πλανήτη. Η πίστη αυτή είναι τόσο ισχυρή ώστε η οποιαδήποτε αμφισβήτηση της ακρίβειας και της αξιοπιστίας αυτών των θεάσεων να οδηγεί σε έντονη αντιπαράθεση. Ο όρος σκεπτικιστής (απόδοση του αγγλικού debunker ο οποίος περιέχει και μια αρνητική χροιά) χρησιμοποιείται με δόση ειρωνείας για όποιον προτείνει κάποια εξήγηση διαφορετική της εξωγήινης προέλευσης.

Παρότι ο όρος σκεπτικιστής δεν αποτελεί αρνητικό χαρακτηρισμό, συχνά υπονοείται πώς με ένα σκεπτικιστή δε μπορεί να γίνει πραγματική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων. Αυτός ο αφορισμός προφανώς δεν αρμόζει σε άτομα τα οποία διατείνονται ότι επιδιώκουν τη σοβαρή, επιστημονική έρευνα. Αν θελήσει κανείς να αναζητήσει τις αιτίες αυτής της στάσης θα πρέπει να ανατρέξει στα πρώτα χρόνια της UFOλογίας. ’νθρωποι όπως ο αστρονόμος Donald Menzel, συχνά ερμήνευαν τις θεάσεις ΑΤΙΑ με εξηγήσεις που οι UFOλόγοι δε μπορούσαν να αποδεχτούν. Η άποψη ότι μια υπόθεση ΑΤΙΑ μπορούσε να ερμηνευθεί με ορθολογικό τρόπο, προκαλούσε έντονη κριτική από πολλούς UFOλόγους, ειδικά αν η υπόθεση είχε ασυνήθιστες πτυχές.

Βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις, οι σκεπτικιστές παρουσίαζαν θεωρίες αγνοώντας, ή χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν όλα τα δεδομένα της υπόθεσης. Με τον τρόπο αυτό αρκετοί σκεπτικιστές έκαναν ζημιά στη φήμη τους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα επέτειναν το λάθος τους εμμένοντας στην άποψή τους ακόμα και όταν έρχονταν στο φώς νέα δεδομένα που εμφανώς κατέρριπταν την αρχική θεωρία τους.

Από την άλλη πλευρά οι UFOλόγοι είναι εκείνοι που σπεύδουν να ανακηρύξουν ένα φαινόμενο ΑΤΙΑ ώς ανεξήγητο, μόνο με επιφανειακή διερεύνηση. Κάθε καλός ερευνητής, ανεξάρτητα από την προσωπική του θέση και στάση, θα πρέπει να επανεξετάζει την άποψή του όταν προκύπτουν νέα, αξιόπιστα στοιχεία, που καταδεικνύουν ότι τα αρχικά συμπεράσματα του μπορεί να είναι λανθασμένα. Θα πρέπει επίσης να είναι έτοιμος να αποδεχθεί την εξήγηση μιας υπόθεσης εάν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες ότι η υπόθεση δεν αφορούσε στην πραγματικότητα κάποιο ΑΤΙΑ. Οι σκεπτικιστές αποδέχονται ότι θα υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις οι οποίες δε θα μπορέσουν ποτέ να εξηγηθούν με βεβαιότητα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πώς η εμπλοκή εξωγήινων διαστημοπλοίων είναι και η απάντηση. Όμως αυτοί που υποστηρίζουν τη θεωρία της εξωγήινης προέλευσης, δυσκολεύονται να αποδεχθούν τις εξηγήσεις για πολλές περιπτώσεις. Αυτό συμβαίνει διότι η θεωρία τους στηρίζεται στο μεγάλο αριθμό θεάσεων ΑΤΙΑ, καθώς πιστεύουν πώς όσο περισσότερες είναι οι ανεξήγητες περιπτώσεις, τόσο η πλάστιγγα κλίνει προς την άποψή τους. Αν ένας μεγάλος αριθμός από αυτές τις περιπτώσεις ερμηνευτεί με «συμβατικές» εξηγήσεις, η θεωρία της εξωγήινης προέλευσης αποδυναμώνεται.

Οι UFOλόγοι θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα προσπαθούν να ερμηνεύσουν μια υπόθεση ΑΤΙΑ, θα έπρεπε να είναι μέρος της ερευνητικής τους μεθοδολογίας. «Αν δε λύσεις εννέα στις δέκα υποθέσεις, κάτι κάνεις λάθος» σύμφωνα με την Jenny Randles stated (Evans and Stacy 248). Τί γίνεται εάν ο ερευνητής δε βρεί κάποια απάντηση; Αυτό δε σημαίνει ότι είναι ανεξήγητη και άρα μπορεί να «πιστωθεί» στη θεωρία της εξωγήινης προέλευσης. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες σημαντικά στοιχεία παραβλέπονται ή απλά η απαραίτητη πληροφόρηση δεν είναι άμεση διαθέσιμη. Για παράδειγμα στο περιστατικό του Phoenix στην Arizona (Phoenix Arizona 10PM sighting event), χρειάστηκαν περίπου 4 μήνες για να αναγνωριστεί η μονάδα της εθνοφρουράς στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη τα οποία ενεπλάκησαν στο περιστατικό. Ο Richard Motzer  του MUFON (Mutual UFO Network) είχε στο μεταξύ καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα ανεξήγητα φώτα ήταν φωτοβολίδες και είχε γράψει την άποψή του στο περιοδικό του MUFON. Το συμπέρασμά του είχε γίνει αντικείμενο έντονης κριτικής, και είχε χαρακτηρισθεί κρυφοσκεπτικιστής. Οι επικρίσεις συνεχίστηκαν ακόμα και μετά την ταυτοποίηση των αεροσκαφών και πολλοί ερευνητές δυσφημούσαν τον Motzer, ενώ θα έπρεπε να τον επαινούν για την ακρίβεια των συμπερασμάτων του. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Σε αρκετές περιπτώσεις η αιτία της θέασης ενός ΑΤΙΑ παρέμεινε άγνωστη για χρόνια. Όταν οι εξηγήσεις προέκυψαν και τεκμηριώθηκαν αργότερα, οι UFOλόγοι δεν τις αποδέχθηκαν γιατί θα αφαιρούντο υλικά από το οικοδόμημα των πολυάριθμων ανεξήγητων υποθέσεων. Όσο περισσότερο παραμένει χωρίς εξήγηση ένα περιστατικό, τόσο μεγαλύτερη φήμη κερδίζει (κατατασσόμενο στις κλασικές υποθέσεις ΑΤΙΑ), και τόσο λιγότερο πιθανό γίνεται να αποδεχθούν οι UFOλόγοι οποιαδήποτε εξήγηση.

Η περίπτωση του Roswell είναι ένα καλό παράδειγμα κλασικής περίπτωσης ΑΤΙΑ. Οι περισσότεροι από τους μεγάλους οργανισμούς έρευνας των ΑΤΙΑ αποδέχθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τη διερεύνηση του περιστατικού. Βιβλία γράφτηκαν, ταινίες γυρίστηκαν και πολλά ντοκιμαντέρ με θέμα τα ΑΤΙΑ αφιέρωσαν σημαντικό χρόνο σε αυτό το περιστατικό. Δυστυχώς, πολλοί από τους ερευνητές αγνόησαν σημαντικές παραμέτρους και δεν αναγνώρισαν κάποια σημαντικά στοιχεία. Οι έρευνες των Karl Pflock και Robert Todd που ακολούθησαν, είχαν ώς αποτέλεσμα μια πολύ πιθανή, «συμβατική» εξήγηση. Την εποχή του συμβάντος βρισκόταν σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, το οποίο συμπεριλάμβανε την απελευθέρωση μερικών ειδικών αεροστάτων για ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα. Τα συντρίμμια του Foster Ranch θα μπορούσαν να προέρχονται από ένα τέτοιο αερόστατο. Οι δημοσιεύσεις των Pflock/Todd (και στη συνέχεια της Αεροπορίας των ΗΠΑ) έδιναν μια εξήγηση στην υπόθεση του Roswell. Η άποψη αυτή προκάλεσε την οργή των «οπαδών» του Roswell οι οποίοι κατηγόρησαν τον Pflock ώς σκεπτικιστή, παρότι ο τελευταίος είχε ξεκινήσει την έρευνά του προσπαθώντας να ανακαλύψει αποδείξεις για τη συντριβή ενός ΑΤΙΑ. Το ίδιο συνέβη και στον Kent Jeffrey το 1997, ο οποίος μετά τη δική του έρευνα, συμφώνησε με την εξήγηση του ειδικού αεροστάτου. Επίσης βαφτίστηκε σκεπτικιστής και κατηγορήθηκε από πολλούς διακεκριμένους ερευνητές των ΑΤΙΑ οι οποίοι αρθρογράφησαν εναντίον του. Σε τέτοιες περιπτώσεις τις οποίες υιοθετούν και αναδεικνύουν διακεκριμένοι UFOλόγοι και μεγάλος αριθμός ομάδας έρευνας γύρω από τα ΑΤΙΑ, η οποιαδήποτε προσπάθεια «συμβατικής» εξήγησης είναι εκ των προτέρων σίγουρο ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή.

Μία από τις φωτογραφίες του Ed Walters

Πολύ συχνά φωτογραφίες παρουσιάζονται ώς σημαντικές αποδείξεις για την εξωγήινη προέλευση των ΑΤΙΑ και συχνά χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν σε ένα περιστατικό το χαρακτήρα του κλασικού. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις του είδους αφορά τον Ed Walters ο οποίος τράβηξε πολλές φωτογραφίες ΑΤΙΑ στο Gulf Breeze της Florida. Το MUFON αποδέχθηκε εξ' αρχής αυτές τις φωτογραφίες ώς γνήσιες και χρησιμοποίησε αρκετές ομάδες ερευνητών ώστε να αποδείξει αυτή τη θέση. Όταν μερικοί από αυτούς τους ερευνητές αποφάνθηκαν ότι οι φωτογραφίες ήταν πιθανότατα απάτη, οι διευθύνοντες του MUFON τους απέλυσαν. Αργότερα εμφανίστηκε κάποιος μάρτυρας ο οποίος δήλωσε ότι είχε βοηθήσει στο να κατασκευαστούν αυτές οι φωτογραφίες και το μοντέλο το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί ανακαλύφθηκε στο σπίτι του Walters. Το MUFON έστειλε μια νέα ομάδα ερευνητών να εξετάσει το θέμα, όμως και αυτοί απεφάνθησαν ότι επρόκειτο για απάτη. Όμως ούτε το δικό τους συμπέρασμα έγινε αποδεκτό και το MUFON συνέχισε να θεωρεί τις φωτογραφίες γνήσιες. Τελικά χρησιμοποίησαν μία ακόμα ομάδα ερευνητών οι οποίοι επιτέλους συμφώνησαν με την αρχική θέση. Ο Δρ Bruce Maccabee, διακεκριμένος επιστήμονας, είχε εξ' αρχής αποδεχθεί την αυθεντικότητα των φωτογραφιών και μάλιστα είχε γράψει ένα βιβλίο για το περιστατικό. Δε δέχθηκε τα συμπεράσματα των δύο πρώτων ομάδων ερευνητών οι οποίοι είχαν χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες ενός ειδικού στην ανάλυση φωτογραφιών (οι έλεγχοι που έκανε ο τελευταίος έδειχναν ότι οι φωτογραφίες ήταν κατασκευασμένες. Παρά το γεγονός ότι ο Δρ Maccabee επιχειρηματολόγησε με πάθος για το ότι μερικές από τις φωτογραφίες δεν ήταν δυνατόν να κατασκευαστούν, είναι αναμφισβήτητο πώς κάποιες από αυτές δεν είναι γνήσιες. Όμως αν έστω και μία δεν είναι γνήσια το ίδιο ισχύει και για όλες τις υπόλοιπες, καθώς δεν είναι λογικό, εάν κάποιος έχει τραβήξει μερικές αυθεντικές φωτογραφίες ενός ΑΤΙΑ να μπεί στον κόπο να κατασκευάσει μερικές άλλες. Ο Δρ Maccabee και άλλοι UFOλόγοι παραβλέπουν σημαντικά στοιχεία στην προσπάθειά τους να μην αποδεχθούν την απόλυτα λογική εξήγηση ενός κλασικού περιστατικού με φωτογραφίες.

Ακόμη και οι πιο διακεκριμένοι και σεβαστοί ερευνητές των ΑΤΙΑ έχουν δεί κάποιες από τις υποθέσεις τους να απομυθοποιούνται. Το περίφημο περιστατικό του 1956 στο Lakenheath της Αγγλίας ήταν μια από τις σημαντικότερες υποθέσεις του Δρ James McDonald, καθώς περιλάμβανε τόσο οπτική παρατήρηση όσο και καταγραφή από ραντάρ. Ο απροσδόκητος θάνατος του McDonald και η πίστη και αφοσίωσή τους στην υπόθεση της εξωγήινης προέλευσης των ΑΤΙΑ, τον κατέστησαν τον πιο γνωστό και διακεκριμένο ερευνητή των ΑΤΙΑ. Τα περισσότερα από τα κείμενά του για το περιστατικό του Lakenheath βασίζονται στις αναφορές και διηγήσεις των αξιωματικών της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, απουσιάζουν όμως οι αντίστοιχες των Βρετανών πιλότων που ενεπλάκησαν στο περιστατικό. Πρόσφατες έρευνες απεκάλυψαν ότι αυτό το, κλασικό πλέον, περιστατικό, δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό όσο εμφανίστηκε στα γραπτά του McDonald, καθώς πιθανότατα δεν υπήρχε στην πραγματικότητα κανένα ΑΤΙΑ. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών έγιναν αντικείμενο κριτικής από πολλούς UFOλόγους οι οποίοι δε θα μπορούσαν ποτέ να αποδεχθούν ότι μια από τις πιο διάσημες υποθέσεις του McDonald θα μπορούσε να εξηγηθεί, επηρεάζοντας τη φήμη του.

Όμως δεν λίγες οι φορές που παλιές υποθέσεις που έχουν ερμηνευθεί επανέρχονται και αναφέρονται ώς ανεξήγητα περιστατικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση του Σμηναγού Mantell. Ο Σμηναγός έχασε τον έλεγχο του αεροσκάφους του, το οποίο και συνετρίβη, όταν ανέβηκε σε μεγάλο ύψος, χωρίς οξυγόνο, κυνηγώντας ένα αερόστατο Skyhook. Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξήγηση έγινε αποδεκτή από πολλούς διακεκριμένους UFOλόγους, υπάρχουν ακόμα συγγραφείς και αρθρογράφοι που παρουσιάζουν το περιστατικό ώς μια περίπτωση κατά την οποία ένα ΑΤΙΑ επιτέθηκε σε ένα αεροσκάφος. Οι μύθοι της UFOλογίας, ακόμα και όταν αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τέτοιους, δεν επιδέχονται καμία εξήγηση πέραν αυτής που σχετίζεται με εξωγήινους.

Κατά ένα περίεργο τρόπο πληροφορίες που έρχονται στη διάθεση των ερευνητών UFOλόγων και μπορούν να αποδώσουν μια απόλυτα λογική εξήγηση σε ένα περιστατικό, αρκετά συχνά δεν έρχονται στο φώς της δημοσιότητας. Αυτή συνέβη και με το περιστατικό του Rendlesham, το Δεκέμβριο του 1980. Όταν ο James Easton ξεκίνησε την πιο πρόσφατη προσπάθεια σκεπτικής διερεύνησης του περιστατικού, ζήτησε από το CAUS (Citizens Against UFO Secrecy), το σχετικό φάκελο. Εκεί ανακάλυψε έκπληκτος ότι το CAUS είχε στη διάθεσή του τις καταθέσεις των μαρτύρων που είχαν παρακολουθήσει τα συμβάντα της 1ης νύχτας και οι οποίες έριχναν νέο φώς στην υπόθεση, κυρίως σχετικά με τη θεωρία του φάρου που είχε προταθεί από τον Ian Ridpath. Γιατί άραγε το CAUS δεν έδωσε στη δημοσιότητα αυτά τα στοιχεία την εποχή της αρχικής διερεύνησης; Μήπως γιατί δεν ήθελαν να εξηγηθεί το περιστατικό (κάτι που δημιουργεί έντονα ερωτηματικά για το κατά πόσο το CAUS είναι πράγματι κατά της μυστικότητας γύρω από τα ΑΤΙΑ, όπως δηλώνει ο τίτλος του); Φυσικά σήμερα, καθώς το περιστατικό έχει λάβει το χαρακτήρα του κλασικού, δεν είναι πλέον δυνατόν να απομυθοποιηθεί, ακόμα και αν πολλοί UFOλόγοι πιστεύουν ότι μπορεί να εξηγηθεί. Συμπέρασμα: είναι θεμιτό οι UFOλόγοι να αποκρύβουν πληροφορίες ώστε ένα περιστατικό να αποκτήσει και να συντηρήσει το χαρακτήρα του κλασικού και του ανεξήγητου.

’ραγε θα αποδεχθεί ποτέ η UFOλογία την εξήγηση, την απομυθοποίηση ενός κλασικού περιστατικού, ασχέτως ποιός την προσφέρει; Σύμφωνα με τον εκδότη του IUR Jerome Clark, «Αυτός είναι, παρεπιπτόντως, ο λόγος για τον οποίο η καλύτερη απομυθοποίηση γινόταν πάντα από ufoλόγους. Όταν ένας ufoλόγος απομυθοποιήσει μια υπόθεση, αυτή θεωρείται πλέον ερμηνευμένη». Η άποψη ότι η καλύτερη απομυθοποίηση γίνεται από UFOλόγους μπορεί να είναι σωστή, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για το ότι η εξήγηση αυτή μπορεί να γίνει πλήρως αποδεκτή. Ο εγωισμός, οι επενδύσεις σε χρόνο και χρήμα, αλλά και ο ίδιος «ο σκοπός» είναι σε κίνδυνο. Μπορεί κανείς να ανατρέξει στα λόγια του Peter Brookesmith σχετικά με το Roswell, τα οποία όμως αφορούν το σύνολο της UFOλογίας, «... όσο περισσότεροι UFOλόγοι περιχαρακώνονται πίσω από το οδόφραγμα του Roswell, τόσο λιγότερο πιστευτή θα είναι η θεωρία τους στο σύνολό της, όταν πέσει το ξύλινο οχυρό τους...». Το οχυρό της UFOλογίας είναι κτισμένα στα σαθρά θεμέλια του ότι οι κλασικές υποθέσεις δεν είναι δυνατό να εξηγηθούν και το συλλογικό βάρος της άποψης, δηλαδή οι πολυάριθμοι υποστηρικτές της εξωγήινης προέλευσης, είναι επαρκές υποκατάστατο για την απουσία ουσιαστικών αποδείξεων. Καθώς όλο και περισσότερες υποθέσεις, μεταξύ των οποίων και πολλές από τις κλασικές του χώρου, τίθενται ξανά υπό εξέταση και μερικές εξηγούνται, οι φωνές της λογικής και της επιστήμης τείνουν να επικρατήσουν.